ονειρεμένες ζωές

the_Stranger

- Πού είμαι; Τι κάνω εδώ; Πώς βρέθηκα εδώ;

Δεν είχε ιδέα πού βρισκόταν ή πώς είχε βρεθεί εκεί. Το μόνο που ήξερε ήταν ότι δεν είχε ξαναδεί ποτέ αυτό το μέρος. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε τον τρομοκρατούσε όλο και περισσότερο. Γύρω του έβλεπε άγνωστους δρόμους με παράξενα ονόματα. Ήταν βράδυ, και το μόνο φως που ράγιζε το σκοτάδι ήταν αυτό μίας παλιάς νέον επιγραφής. Έκανε ένα βήμα μπροστά, και παραλίγο να πέσει μέσα σε έναν ανοιχτό λάκκο. Τραβήχτηκε απότομα προς τα πίσω, και έπεσε με δύναμη στο πεζοδρόμιο. Σηκώθηκε και αναζήτησε κάποια ανθρώπινη μορφή, κάποιον να τον βοηθήσει. Κανείς, πουθενά. Ξαφνικά ένιωσε ένα χέρι να του σφίγγει τον λαιμό από πίσω. Προσπάθησε να φωνάξει, αλλά από το στόμα του δεν έβγαινε κανένας ήχος. Συνέχιζε να προσπαθεί, και να προσπαθεί, αλλά μάταια...

*ΓΚΑΑΑΑΧ-ΓΚΟΥΧ*

Ξύπνησε απότομα, βήχοντας και λαχανιάζοντας.. Ποιος ήταν αυτός που είδε στον ύπνο του; Και τι μπορεί να σήμαινε αυτό το όνειρο; Σηκώθηκε με δυσκολία και πήγε στην κουζίνα να φτιάξει έναν καφέ. Όμως η κουζίνα δεν ήταν πια εκεί που θυμόταν. Στη θέση της ήταν ένας τεράστιος κήπος, με χορτάρι απλωμένο παντού, με φανταχτερά λουλούδια και ανθισμένα δέντρα. Εκεί που μέχρι χθες βρισκόταν η καφετιέρα, τώρα καθόταν ένα παγώνι με ανοιγμένη την ουρά του. Πριν προλάβει να σκεφτεί οτιδήποτε, ένα αεράκι φύσηξε από το πουθενά και τον σήκωσε στον αέρα. Ενστικτωδώς άνοιξε τα χέρια του και άρχισε να πετάει. Και πετούσε, ανάμεσα στα σύννεφα, πάνω από τον μαγικό κήπο που ήταν κάποτε η κουζίνα του...

*ΝΤΡΙΝΝΝΝΝΝΝ*

Το ξυπνητήρι χτύπησε, και ήταν η πρώτη φορά μετά από καιρό που δεν την ενοχλούσε καθόλου. Χαμογελούσε.

- Μωρό μου, είδα ένα φοβερό όνειρο! Ήταν λέει κάποιος  σε έναν καταπράσινο κήπο, και πετούσε κουνώντας τα χέρια του! Φοβερό όνειρο σου λέω! Σήκω, υπναρά!

Και τότε, σηκώνοντας το πάπλωμα, συνειδητοποίησε ότι δίπλα της δεν βρισκόταν ο σύζυγός της, αλλά ένα άγαλμα του Ιουλίου Καίσαρα. Και κοιτάζοντας γύρω της, κατάλαβε ότι δεν βρισκόταν στην κρεβατοκάμαρά της, αλλά σε ένα τεράστιο κλουβί καναρινιού. Οι ταΐστρες του είχαν μέσα χρυσαφικά και χαρτονομίσματα, ενώ οι ποτίστρες ήταν γεμάτες από ένα μαύρο υγρό που μύριζε απαίσια, μάλλον πετρέλαιο. Και έξω από το κλουβί πετούσαν κοράκια, που προσπαθούσαν να βρουν έναν τρόπο να διαρρήξουν το κλουβί. Και τότε...

*ΞΥΠΝΑ!*

- Πάλι κοιμάσαι εν ώρα εργασίας ρε; Τι θα γίνει με την πάρτη σου; Κανόνισε, τελευταία φορά που το ανέχομαι.

Σήκωσε απότομα το κεφάλι του από το πληκτρολόγιο. Το μέτωπό του είχε σημάδια από τα πλήκτρα. Κοίταξε στην οθόνη. Έπαιζε ένα παιχνίδι Pac Man. Έπιασε αμέσως το πληκτρολόγιο και άρχισε να παίζει, κατευθύνοντας τον κίτρινο φαταούλα προς τα θύματά του, καταπίνοντας τελίτσες στη διαδρομή. Ούτε που πρόσεξε πάνω στη φούρια του κάτι παράξενες τελίτσες που είχαν ξεφυτρώσει ξαφνικά στο πάτωμα του γραφείου. Όταν άκουσε τον θόρυβο ήταν πια πολύ αργά. Γυρίζοντας είδε τον κίτρινο φαταούλα με τη μορφή του αφεντικού του έτοιμο να τον κατασπαράξει...

*ΑΟΥΤΣ*

- Τι κάνεις εκεί;!;

- Σε τσιμπάω, αφού δεν ξυπνάς με τίποτα, μία ώρα σου φωνάζω.

Ήταν έτοιμη να αρχίσει να βρίζει την άγνωστη που της διέκοπτε απότομα τον ύπνο, όταν κοίταξε το πρόσωπό της και είδε τον εαυτό της. "Μα εσύ είσαι εγώ!", της είπε έκπληκτη. "Είσαι τρελή;", της απάντησε ο εαυτός της. "Μάλλον ξύπνησες από τη λάθος μεριά του κρεβατιού". Σηκώθηκε από το κρεβάτι. Άνοιξε την τηλεόραση. Έπαιζε ένα πρωινό ψυχαγωγικό πρόγραμμα, που παρουσίαζε η ίδια, και είχε καλεσμένο τον εαυτό της. Άλλαξε κανάλι. Εκεί έπαιζε μία ταινία, στην οποία όλοι οι πρωταγωνιστές είχαν τη μορφή της. Ένιωσε το στομάχι της να ανακατεύεται. Έτρεξε στην τουαλέτα και κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Είδε ένα πρόσωπο άδειο, χωρίς μάτια, χωρίς μύτη, χωρίς στόμα. Ούρλιαξε δυνατά, τόσο που το τζάμι του καθρέφτη ράγισε.

*ΚΡΑΣ*

- Και τότε ξύπνησα από έναν θόρυβο, γιατρέ. Είχε σπάσει μία από τις σανίδες του κρεβατιού. Σηκώθηκα και ήρθα αμέσως σε σας. Τι λέτε να σημαίνει αυτό το όνειρο; Το βλέπω εδώ και δύο βδομάδες.

- Ξέρετε, σύμφωνα με μία θεωρία υπάρχουν άνθρωποι που ζουν τη ζωή τους μόνο στα όνειρα άλλων ανθρώπων, και όχι στον εξωτερικό κόσμο.

- Θέλετε να πείτε ότι αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν μόνο στο μυαλό μου;

- Προφανώς μεταφέρονται από άνθρωπο σε άνθρωπο μέσω των ονείρων. Υποθέτω ότι πρόσφατα κοιμηθήκατε μαζί με κάποιον ή κάποια, από τα όνειρα του οποίου ή της οποίας οι άνθρωποι αυτοί πήδηξαν κατά κάποιον τρόπο στα δικά σας.

- Οπότε η λύση είναι να κοιμηθώ μαζί με κάποιον άλλο;

- Ναι, δεν μπορώ να σας συμβουλεύσω κάτι άλλο.

- Γιατρέ...

- Πείτε μου.

- Πώς μπορώ να ξέρω ότι δε ζω κι εγώ μόνο στα όνειρα κάποιων άλλων;

- Δοκιμάσατε να τσιμπηθείτε;

- Καλή ιδέα. *ΑΟΥΤΣ* Εντάξει, τσιμπήθηκα. Γιατρέ, που είστε; Γιατρέ;

Αλλά ο γιατρός είχε μεταμορφωθεί σε προϊστορικό πουλί και είχε φύγει από το ανοιχτό παράθυρο, που πλέον ήταν φινιστρίνι πλοίου.