περί… αλληλεγγύης

έργο του Daliκερι

ο έχων δύο αμφιβληστροειδείς χιτώνες
να μου δίνει τον έναν

το θέμα της συνεδρίας είναι μάσκα οξυγόνου που φορούν οι μελλοθάνατοι την ώρα που ο πολιτισμός τους πέφτει στο κενό σαν αεροπλάνο που κουβαλάει φέρετρα στο ήδη νεκρό κουφάρι του.


το θέμα της συνεδρίας είναι μάσκα ύπνου που φοράνε οι φοβισμένοι με το χρόνο, νομίζοντας ότι θα μπορέσουν να βάλουν τείχη στην παράλογη ορμή του, που σκάβει ακατάπαυστα και αθόρυβα τα αυλάκια του κάτω από την υπνωτισμένη επιδερμίδα των ονείρων τους.


το θέμα της συνεδρίας είναι μάσκα κατάδυσης που φορά η λογική όταν προσπαθεί να κατέβει από το επιφανειακό της πνεύμα στον ωκεάνιο βυθό του ασύνειδων ενστίκτων, για να τον καταλάβει, με μία μόνο ανάσα.


γι' αυτό θα σας μιλήσω για τον… εαυτό μου.
εσύ μπορείς να μιλήσεις για κάτι άλλο;


αντικατοπτρίζω την ταυτότητά μου στο κενό ως αυτοκράτορας του ανύπαρκτου εαυτού μου αφού το ίσον του αριστοτέλη που αιωρείται ανάμεσα στους δύο σιαμαίους εαυτούς διαμαρτύρεται εδώ και αιώνες για την εγκληματική πράξη της αποκοπής της στιγμής από την αγκαλιά της αιωνιότητας και τη διαμέλιση αυτής σε ισόποσες ψευδαισθήσεις.


γι' αυτό ο έρωτας με τον εαυτό σου κρατάει για πάντα.