το σημείο μηδέν

του Dr. Wormhole

Τώρα που μπήκε για τα καλά ο νέος χρόνος και όλο και περισσότερο νιώθετε πως πλησιάζει το σημείο μηδέν, το τέλος, η καταστροφή του πολιτισμού και της ανθρώπινης ιστορίας, μια συμβουλή μονάχα έχω να σας δώσω. Ηρεμήστε. Χαλαρώστε και μην πανικοβάλλεσθε. Σταματήστε επιτέλους να αναμασάτε θρησκόληπτες ανοησίες και βιβλικές καταστροφές και αντιμετωπίστε με θάρρος τη πραγματικότητα που ξεδιπλώνεται μπροστά σας.

Είναι γεγονός πως πρόκειται να αφανισθείτε. Κανείς δεν είπε το αντίθετο. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να κάνετε και σαν υστερικοί. Θα σας παρακαλούσα ειλικρινώς να κρατήσετε ένα επίπεδο. Άλλωστε όλοι σας λίγο πολύ γνωρίζετε πως δεν αξίζετε να ζείτε. Όλοι σας έχετε σκεφθεί έστω και για μια στιγμή της ζωής σας πως η πιθανότητα που σας γέννησε μάλλον αποδεικνύεται στείρα. Ότι ρε παιδί μου δεν διαστέλλεσθε πλέον επιταχυνόμενοι. Έχετε εισέλθει σε κατάσταση επιβραδύνουσας συστολής. Κοινώς σήψης. Ε…τότε που το σκεφτήκατε…μαντέψτε…δίκιο είχατε.

Για να τα λέμε όμως αντικειμενικά τα πράγματα δεν φταίτε μόνο εσείς. Μπορεί και να μην φταίτε καθόλου δηλαδή αλλά έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να το μάθετε. Το σύμπαν φταίει. Ναι, το σύμπαν.  Αυτό το πράμα με τα φωτάκια που δεν τελειώνει πουθενά. Αυτό το τεμπέλικο, αργόσυρτο και σαδιστικό κήτος που δεν ξέρει ποτέ που βαδίζει. Και δεν το ξέρει γιατί κατά βάση το σύμπαν είναι μαθηματικό πλάσμα. Το σύμπαν λειτουργεί συνεχώς και αδιαλείπτως με πιθανότητες. Αφού για να καταλάβετε, το σωματίδιο του Θεού, που τόσο σκληρά παλεύετε ν’ ανακαλύψετε, το σωματίδιο της γέννησης δηλαδή, το πρωταρχικό υλικό του σύμπαντος,  έχει σχήμα μικροσκοπικού ζαριού, και μάλιστα πολύπλευρου.

Επομένως το σύμπαν μόνο απρόβλεπτο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Τζογαδόρικο ίσως, κυνικό, ψυχρό μα κυρίως πιστέψτε με, σαδιστικό.

Γιατί άντε και του τη βάρεσε του σύμπαντος λέμε, εκεί που απλωνόταν ανέμελο στο χώρο του με τις πετρούλες του τις μεγάλες, τις ταχύτητες του φωτός και τις φωτιές, άντε λέμε και του τη βάρεσε να δημιουργήσει ζωή. Χωρίς λόγο και σκοπό. Έτσι του τη κάρφωσε ρε παιδί μου. Σωστή συνταγή είχε; Όχι. Όχι; Και τί έκανε; Τι άλλο; Ξεκίνησε τα πειράματα. Έπαιξε με τις πιθανότητες. Και εκτός από όλο το χρόνο που είχε με το μέρος του, το σύμπαν διέθετε και έναν εξ’ ίσου ισοδύναμο χώρο, μια σχετική άπλα που λένε, με αποτέλεσμα οι πιθανότητες να γεννηθούν σε περισσότερα από ένα σημεία. Ένα από αυτά τα σημεία είναι κι ο πλανήτης σας, η Γή, που, όπως εκατομμύρια άλλα σημεία του άπειρου χώρου, γέννησε ζωή και νοημοσύνη. Με αυτό τον τρόπο το μικρό μας σύμπαν  απέκτησε σκέψη, λογική και αίσθηση και μείς όλοι, οι νοήμονες φωτεινές κουκίδες της αυλής του, γίναμε  το σύνολο της αυτοσυνειδησίας του.

Ουσιαστικά όμως ολόκληρη η συμπαντική σκέψη δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια γιγάντια χούφτα σπόρων, αγνώστου προελεύσεως και προορισμού, απλωμένων στα τέσσερα σημεία του συμπαντικού ορίζοντα. Μια ριξιά πιθανοτήτων. Κάποιων σπόρων  τους έμελλε να ριζώσουν για τα καλά, κορμός γερός και άνθη αιώνια, κάποιων  άλλων  τους έμελλε να ξεραθούν πριν καν ανθίσουν, ενώ κάποιοι δυστυχείς, όπως εσείς, τσακίστηκαν από το ίδιο τους το βάρος και κατέρρευσαν σαν λυπημένοι αστέρες.

Πότε ξεκίνησε η κατρακύλα σας δεν μπορούμε να το ξέρουμε ακριβώς. Μπορεί εξ’ αρχής τα υλικά σας να μην ήταν αρκετά. Ο αντίχειρας για παράδειγμα μπορεί να μην αρκούσε για μια υγιή εξέλιξη. Ή ακόμη οι θεοί σας να ήταν πολύ μονόπλευροι και να σας αποξένωσαν. Ο νοήμων εξελισσόμενος ανθρωπισμός σας μπορεί να έμοιαζε περισσότερο με εγωκεντρισμό παρά με κινήματα και ιδεολογία. Ακόμη και η ίδια η ιδέα της ψυχής, που μόνο εσείς νομίζατε πως κατέχετε,  μπορεί να ήταν λανθασμένη και καρκινική. Όποιος και να ήταν ο λόγος του επερχομένου αφανισμού σας το σίγουρο είναι πως το σύμπαν, αν χαρακτηρίζονταν από στοιχειώδη ανθρωπιστικά αισθήματα, θα έπρεπε να σας είχε ξεπαστρέψει προ πολλού.      Να έριχνε καμιά εκατοστή κομήτες στα κεφάλια σας, που λέει ο λόγος, να μην καταλαβαίνατε και τίποτα. Αυτό το οκνηρό και βαριεστημένο κήτος όμως, που δεν λογοδοτεί ποτέ για τις αστοχίες του και δεν παραχωρεί σπιθαμή περισσευούμενης ενέργειας για επανορθώσεις, σας άφησε στην άγνοια της ελαττωματικής σας φύσης και με σύμμαχο τον άπειρο χρόνο οδηγείσθε στην αυτοκαταστροφή.

Γι΄αυτό σας λέω, χαλαρώστε. Δεν έγινε και τίποτα. Δεν είστε δα και κάτι σημαντικό στην ιστορία του κόσμου. Μια παρένθεση ίσως ή ένα παράδειγμα προς αποφυγή. Ο κόσμος θα συνεχίζει να υπάρχει και χωρίς εσάς. Άλλωστε ο κόσμος, όπως ήδη διαπιστώσατε, δεν διέπεται από κάποιο σαφές και συγκεκριμένο σχέδιο. Όλα στη πορεία βρίσκονται. Κοινώς ό, τι βρέξει ας κατεβάσει.

Κι εσείς το ίδιο κάντε στο λιγοστό χρόνο που σας απομένει. Κάντε ό,τι σας έρθει στο κεφάλι. Κάντε τα όνειρα σας πράξη. Ζήστε για μια στιγμή τη ζωή που κατά βάθος θέλατε να ζήσετε…

Μη πάτε στη δουλειά σας. Αγνοήστε τα χρέη σας. Ξυπνάτε κάθε πρωί και με την άνεση σας πιείτε ένα ζεστό φλυτζάνι καφέ αγναντεύοντας την ανατολή. Φεύγοντας, λασποβρωμίστε τα μπαλκόνια όλων σας των γειτόνων. Κατουρήστε τα κιόλας. Αγκαλιάστε κάθε πρωί τους  δικούς σας ανθρώπους και πείτε τους δυνατά πόσο τους αγαπάτε. Αναζητήστε καθημερινά τους χαμένους σας έρωτες. Τους ανεκπλήρωτους και τους εκπληρωμένους. Κάντε τους άγριο έρωτα. Παθιασμένο. Λυτρωτικό. Δαγκώστε τους, γαμήστε τους, φάτε τους. Βρείτε κι άλλους. Αμέτρητους. Γαμήστε τους όλους. Κάντε βόλτα στα μαγαζιά και βουτήξτε ό, τι σας κάνει κέφι. Ό, τι έχετε απωθημένο. Σκοτώστε οιονδήποτε επιθυμήσει το ίδιο πράγμα με σας. Ανεβείτε σε μια κορυφή και ουρλιάξτε. Ουρλιάξτε τον πόνο σας και το χαμό σας. Εκτονωθείτε. Μπορείτε ταυτόχρονα και να τρέχετε. Κάνει καλό στη κυκλοφορία του αίματος. Γυρίστε σπίτι σας. Πυροβολήστε τα σκυλιά του γείτονα που σας έσπαγαν τόσο καιρό τα νεύρα. Τηγανίστε τα και φάτε τα. Δώστε κι ένα κομμάτι στο γείτονα. Πάρτε τηλέφωνο τους φίλους σας και πείτε τους πόσο σημαντικοί υπήρξαν για εσάς. Πάρτε και  όσους μισείτε θανάσιμα και γελάστε σαρκαστικά με τη μοίρα τους. Βάλτε  μουσική να παίζει δυνατά και μεθύστε με όλα τα ναρκωτικά του κόσμου. Ταξιδέψτε και χορέψτε. Ονειρευτείτε.