Το παραμύθι μου

το ξεχασμένο σημείωμα 

Είχα μια αγάπη μια φορά που μοιαζε παραμύθι

μα η πληγή που μ’άφησε είναι βαθιά στα στήθη.

Πολύτιμό του μ’έλεγε και φώτιζε η ματιά του

Ώρες πολλές χανόμουνα μέσα στην αγκαλιά του.

Ταξίδια, λόγια κι όνειρα και ο καιρός περνούσε

Κι όλο και πιο πολύ νόμιζα μ’αγαπούσε.

Μα τόση ευτυχία δεν άντεξε και δείλιασε ωστόσο

Έφυγε, με άφησε και μ’έκανε να ματώσω.

Γι’αυτό...

Λόγια πολλά μη λές και τίποτα μην τάξεις

Αν κάνεις πίσω τη στιγμή που ‘ναι να γίνουν πράξεις.