Νυχτώνει στη Napoli
του Mario Kolopleni
«Νυχτώνει στη Napoli. Οι Δολοφόνοι ανοίγουν τα μάτια τους και κοιτάζονται μεταξύ τους. Αφού κοιταχθούν…κλείνουν τα μάτια τους και σηκώνουν τα χέρια τους ήσυχα και απαλά. Ο Ρουφιάνος ανοίγει τα μάτια του και βλέπει τους δολοφόνους. Έπειτα κλείνει τα μάτια του, οι Δολοφόνοι κατεβάζουν τα χέρια τους και ξημερώνει στη Napoli»
Απόψε η πόλη γιορτάζει. Ένα τεράστιο πανηγύρι θα στηθεί που θ’ αντηχεί στα πέρατα της επαρχίας. Απόψε είναι η ώρα της Γης και η Δ.Ε.Η. έχει προγραμματίσει, με τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των κατοίκων, διακοπή ρεύματος για μία ώρα.
Μόλις τα φώτα σβήσουν και το σκοτάδι ρουφήξει και τους τελευταίους ήχους των κεριών, η πόλη θα φορέσει και πάλι τον μεσαιωνικό της μανδύα. Κάποιοι λένε πως, εξαφανίζεται εντελώς. Στη θέση της τοποθετείται σύννεφο. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά.
Θα πάω να κάτσω στη κορυφή του κάστρου. Μπροστά μου θ’ απλώνεται λαμπρό το σκοτεινό υπερθέαμα της ανυπαρξίας. Ο κρύος αέρας θα φέρνει την μυρωδιά των κυμάτων στο στόμα κι από τα γύρω βουνά θ’ αντηχεί ο ήχος των σκουριασμένων αλυσίδων. Ένα ολόκληρο μεσαιωνικό τίποτα.
Κρατάω άσσο στο μανίκι. Καθισμένος αφ’ υψηλού, θα μπορέσω να συλλέξω όλη τη γεωγραφία των οσμών και έτσι μόλις εμφανιστούν, θα τους εντοπίσω. Θα ξέρω πως βρίσκονται εκεί έξω. Μέσα στο πρόσκαιρο κενό. Η μυρωδιά της υγρής τους πανοπλίας θα τους προδώσει και μόλις τα φώτα επανέλθουν θα κατέβω στη πόλη να διαδώσω το νέο.
Μέχρι τότε πιστεύω η λίμα να έχει κάνει την δουλειά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια: