Ο πύργος με την ίδια ευχή
Τις είχε συναντήσει μία-μία τον προηγούμενο μήνα και σε όλες είχε μιλήσει για το μεγάλο σουαρέ που ετοίμαζε στον νοικιασμένο επί τούτου πύργο στην άκρη της κωμόπολης. Μπροστά σε όλες θα τη διάλεγε…
Ήταν μεθοδικός. Ήταν αδυσώπητος όσο έπρεπε..
Όσο ήθελαν,
Όσο εύχονταν.
Το όνειρο του κάθε θηλυκού να οχυρωθεί μέσα στον πύργο μαζί του,
Να στεγαστεί με τον επίσημο άρχοντα και να του δώσει το είναι της
Που ποτέ δεν βρήκε, ούτε και έψαξε ποτέ με ζέση.
οι πιο πολλές στο ψέμα βολεμένες.
Ήταν λοιπόν μια φορά ένας ωραίος πύργος με όλο τον απαραίτητο πολεμικό εξοπλισμό και με ηλεκτρικό για όλους. Πεντακόσιες γυναίκες είχαν ήδη φύγει από την βαρετή κωμόπολη προσδοκώντας καλύτερες μέρες και πιο σίγουρες νύχτες.
Όλες μα όλες έτρεμαν απ’ το φόβο τους..
Ο στρατός κινητοποιήθηκε προκειμένου να εφοδιάσει τις κατοίκους με κρεβάτια εκστρατείας των οποίων η διαμονή έγινε με κλήρο. Συγκέντρωσαν τρόφιμα σε πέντε μεγάλους καταψύκτες στην παλιά κουζίνα με τα μωσαϊκά πλακάκια. Και κρασί, πολύ κρασί.
Κι όλοι είδαν τον έρημο πύργο να ξαναζωντανεύει από τη ζεστασιά όλων αυτών των γυναικών…
΄Ηρθαν γριές με πεσμένα στήθια και σβησμένα μάτια. Γριές ρυτιδιασμένες που παραπατούσαν κι έπεφταν χάμω και απλώνονταν στο δάπεδο. Γριές με τσακισμένη σπονδυλική στήλη από την προσπάθεια που κάναν τα νεφρά τους να κλείσουν μέσα τους τους άντρες τους. Γριές που ‘χαν γεννήσει πολύτιμα παιδιά που τους πέθαναν ή έγιναν τροφαντοί έμποροι. Γριές που κάθονται τα ζεστά καλοκαιρινά βράδια με καρέκλα στο κατόφλι περιμένοντας τον τελευταίο τους χειμώνα και κοιτάζοντας τα κόκκινα φύλλα να πέφτουν σαν σταγόνες, σαν τη ζωή τους που χάνεται..
Και γυναίκες νέες και όμορφες μωρομάνες με γεμάτα στήθια που περπατάνε γρήγορα με τα μάτια καρφωμένα μπροστά. Τα δόντια τους είναι κατάλληλα για τα πιο σκληρά μήλα, η κοιλιά τους ρουφηγμένη και ζεστή.. Με το λεπτό τους άρωμα να διαχέει τα δωμάτια, με τις λάγνες ματιές τους να σε γεμίζουν όνειρα.. Αυτές, που είναι ο λόγος ύπαρξης του κόσμου γιατί έχουν το δικαίωμα και τη δύναμη της ζωής να γεννάνε και γιατί οι λαπάδες με τα αρχίδια που τις καβαλάνε δεν είναι τίποτα άλλο για τη φύση από εναλλασσόμενοι φορείς σπέρματος.
Και κορίτσια με γάργαρο γέλιο που παίζουν κουτσό με τέτοια χάρη που σκυλιάζουν τις γριές, που τραγουδούν με κρυστάλλινη φωνή. Κορίτσια που πλήττουν, που παίζουν αθώα και πονηρά μαζί,
Για να μην τα πολυλογούμε, γυναίκες.
Το βράδυ της προσωρινής τους εγκατάστασης ξεφάντωσαν στη μεγάλη κεντρική αίθουσα του πύργου, στην πάλαι ποτέ αίθουσα της τιμημένης φρουράς. Ξεφάντωσαν όπως καμία άλλη φορά, ποτέ στη ζωή τους, κι έπειτα ανέβηκαν όλες μαζί στο πιο ψηλό σημείο του πύργου όπου από το κοντινό χωριό τις έβλεπαν να χορεύουν φοξ-τρότ και σουίνγκ ως αργά μέσα στο σκοτάδι.
Χορεύουν, χορεύουν, γυναίκες χορεύουν περιμένοντας.
Υπέροχα ερωτευμένες με τον ίδιο σατανά
Τις βρήκαν άλλες κρεμασμένες με τα ίδια τους τα μαλλιά ή τα ρούχα και άλλες διαμελισμένες χάμω, άλλες με φλέβες άδειες σε κόκκινο νερό κι άλλες δηλητηριασμένες τούμπανο.
«Οι γυναίκες είναι πιο ερεθιστικές όταν είναι ζωντανές» έκανε ο αστυνόμος υπηρεσίας εξετάζοντας από κοντά το δαιμονισμένο πύργο..
Καμιά δε γύρισε.
Δεν υπάρχουν σχόλια: