Ελευθερία σε χειμωνιάτικο μινόρε

του Διάκενου Καλλιπολίτη 

1.

Κυλά η νύχτα σε κύκλο που δε κλείνει

τότε θυμούνται τα παλιά, πουλιά χάνονται

στο αστεροσκοπείο και χαζεύουν το κολύμπημα

του δελφινιού στην άδεια κοσμική πισίνα,

το φευγιό των αστροδημητικών.

Δίπλα, ένα μπαρ ξενυχτά κι ο μόνος πελάτης

ξεδιψά πλάι σε μια χιονένια θηλυκή αλεπού

που του θυμίζει τα παλιά, παζλ από γκρίζο

όταν γύρναγε στις γειτονιές

κι όλες του ‘στελναν  φιλιά, μαύρα μαλλιά

σε πάνοπλα στήθη, ψυχές λυτές

μα το δελφίνι του πετά γι’ άλλες θάλασσες

μαζί με τα πουλιά που κολυμπούν στ’ αστέρια.

Στο μπαρ το ξημερώνουν

περιμένοντας ακόμα το τέλος

 του κόσμου.

2.

Ο κόσμος διαλύεται σε φυσαλίδες

ενώ θάνατοι συμβαίνουν κάθε ξημέρωμα

ανάμεσα απ’ τη μισόκλειστη πόρτα και τα μάτια

της γάτας της που θυμίζουν τα δικά της μάτια.

Πολλά ξέμειναν στο παρελθόν, σαν την ακρογιαλιά

την ώρα του ηλιοβασιλέματος

(μουσική José Padilla 1992)

χαμένη σκόνη.

Τώρα το τραίνο περνά

ξημερώνει

ζωή πιο διάφανη, σταγόνα

στο κενό κλαδί του χαμόγελού της

πριν γυρίσει στο σπίτι της,

τον ουρανό όλων

των κόσμων.

Σημ. Πίνακας 
Έργο "Norham Castle, Sunrise" του Joseph Mallord William Turner