Από το μηδέν αρχίζω...

το ξεχασμένο σημείωμα

Μηδένισα. Και τώρα πώς αρχίζω πάλι; Δεν έχω το κουράγιο. Η ζωή όμως προχωράει και γω θα μείνω πίσω εκεί, στο μηδέν, ενώ όλα και όλοι γύρω μου θα πολλαπλασιάζονται. Πώς να κάνω την αρχή; Που να πιαστώ; Τα σχέδιά μου ματαιώθηκαν, τα όνειρά μου σβήνουν. Ό,τι είχα χάθηκε και κουράστηκα να κυνηγώ ό,τι απέμεινε. Ένα βήμα είναι, όλα ξεκινούν από ένα βήμα. Και βήμα-βήμα κατακτάς το Έβερεστ σου. Αλλά δεν μπορώ, τα πόδια μου καρφώθηκαν στους πρόποδες. Δεν ξέρω αν η ψυχή δεν ακολουθεί το σώμα ή το σώμα την ψυχή. Είναι σα να σβήνει το παρελθόν, όλα όσα ήξερες, όλα όσα είχες, όσα ένιωθες. Και να πρέπει να αρχίσεις από νέα βάση, με νέα δεδομένα. Δε γίνεται όμως να σβήσει το παρελθόν και τα καινούργια γεγονότα που θα με ξεκουνήσουν από τη θέση μου δεν ήρθαν ακόμα. Εκεί στο μηδέν κολλημένη, να περιμένω, να εύχομαι, να ελπίζω. Κάθε βήμα και ένα δάκρυ, μια παγίδα στημένη έτοιμη για μένα. Δε θα πέσω αυτή τη φορά. Το βήμα μου θα είναι σταθερό και θα πατάει γερά. Σκέψη και βήμα, έτσι θα συνεχίσω. Αρχίζω...και δεν ξαναμηδενίζω πια.