ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

του νίκου πάκου

Secret Colors - Dreamersss (2010)

Ο Matt Lawson έχει επιλέξει ένα παρατσούκλι που ταιριάζει γάντι στις καλλιτεχνικές του περιπέτειες. Οι Secret Colors λοιπόν, κυκλοφόρησαν τη νέα τους δουλειά μόλις πριν λίγες μέρες με τίτλο "Dreamersss" στην ρετρό μορφή της χειροποίητης κασέτας. Τι άλλο να περιμένουμε πάρα από ambient και drone σε lo-fi ηχητική ποιότητα και do it yourself νοοτροπία. Αλλά αυτό που εγώ τουλάχιστον δεν περίμενα ήταν ατμόσφαιρα ονείρου καλοκαιρινής νυκτός, που χαρακτηρίζεται από εσωστρέφεια μεν, αλλά αισιοδοξία. Η πρώτη κιόλας ακρόαση αφήνει ένα ήσυχο χαμόγελο στα χείλη.

Chroma Key - Graveyard Mountain Home (2004)


Οι μέρες που ο κύριος Kevin Moore έκανε επίδειξη της αναμφισβήτητης τεχνικής του αρτιότητας ως κιμπορντίστας των Dream Theater έχουν περάσει προ πολλού. Εδώ και περίπου μια δεκαετία, ως Chroma Key, παρουσιάζει ambient electropop. Αλλά σε αυτή τη δουλειά, τρίτη κατά σειρά, το παρακάνει... και αυτό δεν μας χαλάει καθόλου. O Moore επιλέγει ένα περίεργο και λησμονημένο επιμορφωτικό φιλμ της δεκαετίας του 50, το Age 13, που περιγράφει την εκκεντρική ιστορία ενός δεκατριάχρονου παιδιού και την πάλη του με την εφηβεία. Έπειτα το παίζει στη μισή ταχύτητα και συνθέτει το δικό του soundtrack! Αν και το όλο εγχείρημα χαρακτηρίζεται από ακραίο πειραματισμό ακόμα και από εκκεντρικότητα, αξίζει την προσοχή μας. Ambient ηχοτοπία, samples από τη ταινία, αλλοιωμένα και αποσπασματικά φωνητικά και μελωδικές ακουστικές στιγμές υφαίνουν τον ιδιαίτερο κόσμο αυτού του άλμπουμ.

Memory Cassette - Call and Response (2009)


Το όνομα Memory Cassette είναι ένα από τα πολλά που χρησιμοποιεί ακόμα ένας πειραματικός μουσικός, ο Dayve Hawk. Εδώ, αντίθετα με τις άλλες δύο δουλείες που παρουσιάσαμε παραπάνω, έχουμε πιο στρωτή μουσική, την οποία ωστόσο δεν θα τη χαρακτηρίζαμε και mainstream. Φανταστείτε έναν άνθρωπο μόνο του, έχοντας τα πενιχρά τεχνικά μέσα ενός αυτοσχέδιου στούντιο, να δημιουργεί πολύ προσωπική, πολύ ατμοσφαιρική chill out μουσική, διευρύνοντας την ίδια στιγμή τα όρια του είδους. Πραγματικά το καταλληλότερο ηχητικό background για το καλοκαίρι που τελειώνει. Ακούστε και, πιστέψτε με, θα καταλάβετε...

Harmonia and Eno - Tracks and Traces (2009)


 Για το τέλος της μουσικής μας περιδιάβασης, ένα κλασικό άλμπουμ που επανεκδόθηκε πέρσι. Από την μία πλευρά έχουμε το krautrock supergroup Harmonia, από την άλλη το γίγαντα Brian Eno. Ο πρώτος το 1976 επισκέφτηκε τη Γερμανία και αυτοσχεδίασε με τους Harmonia σε δρόμους ηλεκτρονικούς, το αποτέλεσμα των οποίων είναι το άλμπουμ Tracks and Traces. Το Tracks and Traces πρωτοκυκλοφόρησε το 97 και επανακυκλοφόρησε το 09. Για τους ακροατές της δεκαετίας του 70 φαντάζομαι ότι το πόνημα αυτό θα φάνταζε υπερβολικά πειραματικό, ακόμα και ρηξικέλευθο, αλλά ο σημερινός ακροατής θα συναντήσει βήματα και χνάρια που ακολούθησαν οι περισσότεροι από τους εκπροσώπους της ηλεκτρονικής σκηνής τα τελευταία τριάντα χρόνια. Ένα κορυφαίο άλμπουμ, για την πλήρη ανάλυση του οπωσδήποτε θέλουμε έναν ειδικό της μουσικής.