Αλήθεια!

της Σωσώ Ζερό

Κάθε βράδυ κοιμίζω προσεκτικά τους φανταστικούς μου φίλους σε σπιρτόκουτα και σε ξύλινα συρταράκια που τα πιο ψηλά τα φτάνω με σκαμπό.    Δε φοβούνται καθόλου, η χήνα η δασκάλα με τα γυαλιά που κουνάει συνεχώς το κεφάλι της, τα προσέχει όλη νύχτα με τα μάτια ανοιχτά.

Εϊ, το ξέρεις ότι άμα βάλω τον ξυλοκόπο με το πριόνι, τον μπαμπά του Κοντορεβιθούλη με τα ψύχουλα και την Κοκκινοσκουφίτσα με τα τάπερ στο δωμάτιο

και κλείσει η μαμά το φως,

 αυτοί παίζουν μυστικά μες το σκοτάδι;

  Άμα πας μέσα και είναι μέρα, το δωμάτιο είναι γαλάζιο με λουλούδια και πεταλούδες και παγίδες ανάμεσα.

  Στις παγίδες πιάνω αλεπούδες από την ουρά και ποντικούς με φαρδιά παντελόνια και τιράντες.

Τα πιο όμορφα κουκλάκια μου τα έφτιαξε η κόρη της φίλης της μαμάς μου,

είναι φτιαγμένα από αστέρι κανονικό που κάηκε

και έπεσε στην βεράντα στον ψηλό τον όροφο

εκεί που έρχονται οι  Αγιοβασίληδες.

   Με αγαπάει σαν νεράιδα και την έχω παντρευτεί. 

  Έχει τα πιο μακριά μαλλιά με λουλούδια

και άμα θέλει πετάει. Την έχω δει.

 Τα φτερά της βγαίνουν από μέσα από την πλάτη και γι’ αυτό κάνει κούνια χωρίς να πέφτει.

 Περπατάει και ανάποδα.

 Έχει φίλο φίδι αληθινό και βάτραχο και με έβαλε στο αμάξι της μια φορά και το οδήγησα.

Το μεγάλο δράκο τον πράσινο τον έχω φίλο και είναι καλός. Μια φορά δάγκωσε καρχαρία δυνατό με δηλητήριο.

 Τρώει τα μήλα με τη φλούδα και μασάει και το κοτσάνι γιατί γίνεται.  

 Η φωτιά που βγάζει δεν πονάει αλλά καίει τα μαλλιά.

  

Μετά όμως μέσα στο δωμάτιο είναι και οι δεινόσαυροι που τους βάζω κάτω απ΄ το κρεβάτι μαζί με τα μεγάλα φορτηγά που μού’ φερε ο Νονός και η άλλη φίλη της μαμάς που έχει πολλούς.

 Άμα θέλει πετάει κι αυτός.

Αγαπώ πιο πολύ τα σκυλιά και τους λύκους που κάνουν πιο θόρυβο.

Το λιοντάρι είναι τα πιο δυνατό απ’όλα και ο βασιλιάς της Ζούγκλας κι όταν φωνάζει το τρέμουν όλοι

 και οι ρινόκεροι.   

 Απ’ όλους πιο πολύ τους λύκους, ο άσπρος είναι ο αγαπημένος μου που είναι και είναι πιο σοφός και λέει στους άλλους τι να κάνουν κι από πού να περάσουν για να μην σκοτωθούν κι αυτοί περνάνε.  

Στη βιβλιοθήκη με τα κουτιά, ο Τζακ με τα μαγικά φασόλια είναι σίγουρα φίλος με τον Πινόκιο -μετά που έγινε αγόρι και τον Νιλς. 

Απ’ όλα τα  αγόρια έχω τον Νιλς πιο φίλο γιατί έγινε μικρός και έφυγε ταξίδι από ψηλά στα βουνά με το χιόνι και όλες αυτές τις χήνες που μιλούσαν.

Στο πιο ψηλό συρτάρι φυλάγω τη μοτοσυκλέτα την κόκκινη με τον άνθρωπο που του κόπηκε το κεφάλι στη θάλασσα

και δεν ξανακολλούσε με τίποτα.

  Την άλλη που δε στέκονταν όρθια μου την πέταξαν κάτι μεγαλύτερα παιδιά στα σκουπίδια και δεν πήρα άλλη.

 

Ο Μπάτμαν και ο Άιρον μαν

έχουν κι αυτοί μηχανές να οδηγάνε και του Σπάιντερ μαν βγάζει και ιστό και πιάνει κακούς λύκους και την Κυρά Μάρω

την αλεπού την κλέφτρα.

Ο ουρανός τα βράδια γεμίζει αερόστατα

και φεγγάρια μισά που όλα μαζί ταξιδεύουν και πάνε στη χώρα του γκρίζου Κουτουρού.  

Τα άγρια σκυλιά κάνουν ησυχία για να κοιμηθούν οι γατούλες,

Η χήνα η δασκάλα με τα γυαλιά, τα προσέχει όλη νύχτα,

Αλήθεια!

-Τι; Δε με πιστεύεις;




στο γιό μου