Μια μπουκιά

  της Dark Chocolate

Και είναι εκεί που κάθομαι και τρώω μια μπουκιά. Πάνω που πάω να τιθασεύσω την πείνα μου, αυτό το ταμπούρλο μες στο στομάχι, όχι δε θα φάω πάλι εκείνο το χάλι, εκείνο το έκτρωμα του εργαστηρίου, εκείνη την ντροπή των ουσιών Ε, αυτά τα άθλια πατατάκια με τη σάλτσα, τώρα θα φάω κάτι άλλο, πάνω που πάω να φάω το σπιτικό μου φαγητό, το παστίτσιο μου, που το έφτιαξε η γιαγιάκα μου, εξαιρετικό παστίτσιο, σκέτη τρέλα και γλυκός πειρασμός, μαζί με λίγη μαρουλοσαλάτα, έχει και κρουτόν μέσα, και ξύδι μπαλσάμικο και λίγο λάδι, τυρί δεν έριξε η μικρή, πάνω λοιπόν που πάω να φάω μια μπουκιά η γυναίκα, τότε να σου! μπουκάρει ο πελάτης. Και φυσικά εγώ πρέπει ν’ αφήσω το ωραίο μου φαγητό, αυτό το θαύμα της γαστρονομίας για να ασχοληθώ μαζί του. Και δώσ’ του να έχει απορίες, πολλές! Και δώσ’ του να κάνει ερωτήσεις και να μην ξέρει τι να πάρει. Και με το που μπαίνει, προσπαθώ να καταπιώ, αλλά μου κάθεται στο λαιμό, και τα λάδια τρέχουν στο σαγόνι μου, μα πού είναι η χαρτοπετσέτα;! Να εδώ την είχα, δίπλα στο ταπεράκι. Αχ, πού είναι;!

Και μετά λέω θα πάω στο περίπτερο, να πάρω μια σοκολατίτσα, ένα επιδόρπιο βρε αδερφέ, το χρειάζομαι. Ίσως βέβαια περισσότερο να χρειάζομαι να με χτυπήσει ο καθαρός αέρας στα μούτρα. Ναι, αυτό το χρειάζομαι οπωσδήποτε. Το λοιπόν, βάζω το μπουφάν μου και βγαίνω. Πάω όλο χαρά στο περίπτερο. Μα τι ζώον που είμαι, ξέχασα το πορτοφόλι! Άντε πάλι πίσω. Και δε λέω, ο καθαρός αέρας με χτύπησε στο πρόσωπο, με χτύπησε κατακούτελα, όμως το κρύο; Μα το κρύο είναι δολοφονικό! Επιστρέφω με βήμα ταχύ στο μαγαζί.

Στη διαδρομή, έχω θυμηθεί, άγνωστο πώς, συνειρμικά μάλλον, τη φίλη μου, εκείνη από το λύκειο, βλεπόμαστε κάπου κάπου, που όποτε μιλούσε για κάτι, έλεγε πάντα «ρε μαλάκα» και δεν κρατιόμουν, κάθε φορά που το ξεστόμιζε της έλεγα «πού τον είδες;» και σκάγαμε όλοι στα γέλια.

Όμως εκείνη την στιγμή, μα ναι, εκείνη την στιγμή πέφτει στο κεφάλι μου ένα κουκουνάρι. Μα τι κουκουνάρι! Μόλις λοιπόν συνέρχομαι από την πρόσκρουση, ακουμπάω την άκρη του μετώπου μου και βρίσκω ένα τόσο δα μικρό φουσκωματάκι. Που φυσικά δεν είναι τίποτ’ άλλο από ένα καρούμπαλο. Ένα καρούμπαλο που θα μπορούσε να μου έχει στοιχίσει μια ζωή...