Επιστροφή στο μέλλον

«Επιστροφή στο μέλλον. Είναι αδύνατο να συμβαίνει αυτό! Η  ελληνόφωνη μουσική πρέπει να επιστρέψει στο μέλλον! Να φύγει και να μη ξαναγυρίσει ποτέ! Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι χειρότερο από αυτό που υπάρχει! Και φυσικά δεν αναφέρομαι στην ελληνική ποπ – λαϊκή μουσική αλλά στην άλλην, την έντεχνη, τη σοβαρή, την επαναστατική, την ανατρεπτική, την κουλτουριάρικη, την σκεπτόμενη, την δεν ξέρω και γω τι. Αν επιστρέψουμε στα παλιά, θα καταστραφούμε πλήρως, δε θα υπάρχει τίποτε πλέον. Χρειάζεται κάτι νέο, φρέσκο. Ο φίλος μου ο Νίκος τα χει πει αυτά, όχι τόσο ακραία όσο εγώ τώρα! Νιώθω πάρα πολύ άσχημα αυτή τη στιγμή που τα σκέφτομαι αυτά. Νιώθω σαν παππούς που γκρινιάζει αλλά δεν είναι έτσι! Ή σαν αυτούς που νομίζουν ότι μόνο αυτοί υπάρχουν και κανένας άλλος. Κι όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα! Τα ελληνόφωνα που ακούω τώρα δεν αντικατοπτρίζουν τη μουσική που αργοπεθαίνει, αλλά αυτή που ήδη έχει πεθάνει και τα κόκκαλά έχουν αρχίσει να γίνονται σκόνη! Λοιπόν νέοι μουσικοί με τις καταπληκτικές σας ιδέες στα ξενόφωνα είδη, γράψτε ελληνική μουσική! Γιατί από τους άλλους χαΐρι και προκοπή δεν έχει!»

Αυτά τα άσχημα σκεφτόταν ο νεαρός φίλος μας λίγο πριν κοιμηθεί. Βλέπετε, η νύχτα του ήταν δύσκολη. Τον έπιασε κατάθλιψη ξαφνική, χωρίς ιδιαίτερη αιτία. Μια κυκλοθυμία την έχει ο καψερός, όχι βαρέας μορφής όμως!

(απόσπασμα από  το δημιούργημα του Θ.Π. «Οι Φαντασιώσεις»)