L'art pour l'art

του νίκου πάκου

http://dreamcurrents.blogspot.com/2008/11/wolf-man.html

   Ήταν Αύγουστος του 93, όταν ο Varg Vikernes δολοφόνησε τον Øystein Aarseth. Μέσα από μια ποιητικότερη εστίαση, ο κόμης Grishnákh έδωσε είκοσι τρείς τελετουργικές μαχαιριές στον Euronymous. Ο Aarseth άνοιξε την πόρτα στον Vikernes και αφού ο πρώτος γύρισε αμέριμνα την πλάτη στο φίλο του, αυτός ο δαιμονικός κόμης έβγαλε το μαχαίρι και…

   Όσοι ξέρετε το σκηνικό, διαβάζοντας τα παραπάνω, θα πείτε πως τα γεγονότα δεν έγιναν ακριβώς έτσι. Μα τώρα που το καλοκαίρι λίγο θέλει να ξεφτίσει, άιντε και το φθινόπωρο από κοντά άιντε και ο χειμώνας, όλα αυτά με κάνουν να κοιτώ την ιστορία μέσα από τα μάτια της φαντασίας και της ποίησης. Επειδή από τη συγκεκριμένη δολοφονία τι πάνω απ’ όλα συμπεραίνουμε;  ότι η πολιτική, οι ιδεολογίες, τα προσωπικά αισθήματα… όλα τελικά αναβαπτίζονται μέσα από έναν ολικό ποιητικό βίο, από το να ζεις λυρικά˙ και βέβαια να πεθαίνεις λυρικότερα. Ο Σαρλ Μπωντλαίρ έγραψε ότι οι ποιητές μοιάζουν μεγαλόπρεπα άλμπατρος που ξέχασαν πώς να πετούν. Ο Κώστας Καρυωτάκης, φίλες και φίλοι, αποχαιρέτισε τη ζωή δίνοντας ένα μπάτσο στον θάνατο. Όχι ότι ο θάνατος έκοψε την δραστηριότητά του, αλλά μια αποθάρρυνση θαρρώ πως την πήρε.

   Έτσι, ο δολοφόνος κόμης μας ούτε παλιά βίντεο με τον Χίτλερ νοσταλγεί, ούτε η δεσποινίς που λέγεται τρέλα τον τυραννά. Απλώς είναι ένας ακραία ποιητικός τύπος. Η τέχνη του βολτάρει σε μια αλλόκοσμη αγκαλιά με τη ζωή του και, με τις είκοσι και τρεις μαχαιριές, και τα φτερά στο χαμένο άλμπατρος δώρισε και την ειρωνεία του Καρυωτάκη ξεπλήρωσε. Ο Varg είναι ένας λύκος που αλυχτά και, προσοχή, δεν παρομοιάζω: είναι στ΄ αλήθεια λύκος. Ανάμεσα στα δόντια του το φεγγάρι γυρίζει αργά και βίαια μέχρι η νά ‘ρθει η αυγή του νέου μύθου. Ένας μυθικός χειμώνας που θα αναβαπτίσει την πραγματικότητα μέσα από τη φαντασία.