Kαρούμπαλο

 της Λογοτεχνικής Πιπίτσας

Τα πρωινά στρίβει τσιγάρα με καπνό που ξεχειλίζει από τα στόμια και γεμίζει τις γωνίες της κουζίνας. Δοκιμάζει ποντικοφάρμακα και ψάχνει να βρει τα αντίδοτά τους. Ανακατεύει ζάχαρες, αλάτια και αλεύρια όπως έκανε μικρός για να δει αν θα μεταμορφωθούν σε φίλτρα. Κάθε δεύτερη ή τρίτη μέρα κοπανάει διαφορετικές περιοχές του κεφαλιού του σε τοίχους και το βράδυ κοιμάται πάνω στα καρούμπαλα που σχηματίζονται για να δει ποιο πονάει περισσότερο. Κόβει ποιηματάκια από παλιά ημερολόγια και ανακατεύει τους στίχους για να διαβάζει ολόφρεσκες ρίμες. Διαλύει τους μηχανισμούς από παλιά ξυπνητήρια για να τους ενώσει και να φτιάξει ένα σούπερ ξυπνητήρι ρομπότ. Έξω ο πόλεμος μαίνεται. Δεν έχει πρόσωπο, ούτε φωνή, είναι ψιθυριστός και αργός, και εκείνος προτιμάει να μένει στο σπίτι μέχρι να σωπάσει τελείως. Ψεκάζει τα τζάμια με βότκα και τα δόντια του με ουίσκι και περιμένει να καταγράψει το ποσοστό θόλωσής τους. Τυλίγει τα χαλιά και κυλάει πάνω τους μέχρι να μείνουν στην πλάτη του τα αποτυπώματά τους ή να ζαρώσει. Κουλουριάζεται μέσα στο τζάκι μυρίζοντας στάχτες που έχουν ξεμείνει από παλιά και αλείφοντας τις στις παλάμες του μέχρι να γκριζίσουν. Ξεφλουδίζει άκρες τοίχων και στα κενά τους ζωγραφίζει ανθρωπάκια που ίσως μεγαλώσουν και βγουν από τον τοίχο με το που θα τελειώσει ο πόλεμος. Ποτίζει τα ταβάνια και κάθεται στη μέση του δωματίου να βραχεί μήπως βγάλει ρίζες ή αρχίσουν να φυτρώνουν φυλλαράκια σέλινου από το κεφάλι του. Την πόρτα δεν την πλησιάζει ποτέ, γύρω της έχουν φυτρώσει παντού κάκτοι και δεν θέλει να τρυπήσει τα δάχτυλά του. Όταν όμως το ελικόπτερο, με το τέλος του πολέμου, έρθει να τον βγάλει, θα ξαπλώσει πάνω στην πόρτα μπρούμυτα και θα μπήξει τα είκοσί του δάκτυλα στα αγκάθια των κάκτων για να μεταφερθεί εντοιχισμένος.