21 Ιουλίου 1928, Πρέβεζα

του Dr. Wormhole

Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι, καλησπέρα από την όμορφη Πρέβεζα. Βρίσκομαι εδώ απόψε μαζί σας για να σας παρουσιάσω ένα θέαμα που όμοιο του δεν έχετε ξαναδεί. Ένας  γνωστός σε όλους μας ποιητής,  που σημάδεψε γενιές και γενιές ελλήνων δημιουργών, που τα έργα του συντρόφευαν κάθε πικρή και στενάχωρη στιγμή της ζωής μας, πρόκειται να πεθάνει ζωντανά και σε απευθείας μετάδοση μπροστά στα μάτια μας. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες ο θάνατος του θα επέλθει σε διάστημα λίγων λεπτών από τώρα οπότε μείνετε συντονισμένοι γιατί η ροή των γεγονότων είναι συνεχής και κάθε δευτερόλεπτο μπορεί ν’ αποβεί και το μοιραίο.

Ελάτε όμως τώρα να γνωρίσουμε μαζί το σκηνικό στο οποίο θα διαδραματιστεί το νεκρικό θέαμα. Μπροστά μας, όπως ήδη έχετε παρατηρήσει, έχει στηθεί ένα ολόκληρο δάσος  ευκαλύπτων, κατάλληλα τοποθετημένων για παρόμοιες αποστολές. Είναι μεσημεράκι και πάνω στο ξερό χώμα,  ανάμεσα σε δυο παγκοσμίους πολέμους, μια ξαπλωμένη πατρίδα χτίζει ανεπαίσθητα την αστική της ακινησία. Ο ήλιος Ιούλιος και στο βάθος η αφιλόξενη θάλασσα. Τη μουσική επιμελείται ο ήχος  των  μακρινών κυμάτων με συνοδεία τζιτζικιών. Τέλος, την απευθείας μετάδοση προσφέρει το γραφείο κηδειών «Υπέροχο Τίποτα Πια».

Ας επιστρέψουμε πίσω στα δικά μας τώρα γιατί έφθασε η στιγμή της μεγάλης αποκάλυψης. Έφθασε η ώρα να σας φανερώσω τον πρωταγωνιστή του δράματος. Είναι μόλις 32 ετών, μελαχρινός, μετρίου αναστήματος, σχετικά όμορφος και πάντα καλοντυμένος.  Άτομο εξαιρετικής ανατροφής, με πτυχίο νομικής στα χέρια και την διόλου ευκαταφρόνητη θέση μονίμου διοικητικού υπαλλήλου στο δεύτερο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης. Μισθός ικανοποιητικός.

Κυρίες και κύριοι! Λέιντις εντ τζέντλεμαν! Υποδεχτείτε τον ποιητή Κωνσταντίνοοοοοοοοο  Καρυωτάακηηηη!

Ο ποιητής, για όσους δεν τον γνωρίζουν, αποτελεί ένα ζωντανό μύθο στο χώρο της νεοελληνικής αυτοχειρίας. Άνθρωπος δυστυχώς εύστροφος με περίσσειες ευαισθησίες, συνέθετε από μικρός φαντασιακά οράματα με τον εαυτό του στο επίκεντρο των εξελίξεων. Ένας λυρικός εγωμανής αντιμέτωπος με το Εγώ της λάθος εποχής του. Μια μάχη άδικη μα κυρίως άνιση. Σε κάθε αναμέτρηση ,  ο Καρυωτάκης κατέληγε να πετάει αιμόφυρτος στο χαρτί ολόκληρα κομμάτια του εαυτού του, χωρίς ποτέ να τα παίρνει πίσω. Ζώντας ολοένα και λιγότερος, αποφάσισε τελικά να ντύσει το χαρτί με το τελευταίο του κομμάτι. Τη σάρκα του.

Το δάχτυλο του πάνω στη σκανδάλη τρεμοπαίζει την αγωνία των πρώτων μας ραντεβού. Ο χρόνος που του απομένει είναι ελάχιστος. Ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση. Ας μετρήσουμε όλοι μαζί! 10…9…8…7…6…5…4…3…2…1…

Ο ποιητής Καρυωτάκης είναι και επισήμως νεκρός. Όπως θα αναφέρουν και λίγο αργότερα τα έγγραφα, ο ποιητής απεβίωσε πάνω στη παράλογη του προσπάθεια να χωρέσει  ντε και καλά μια σφαίρα στη καρδιά. Αίσθηση βέβαια θα προκαλέσει στους αρμοδίους που θα εξετάσουν το περιστατικό, ένα μικρό απαξιωτικό μειδίαμα ταιριασμένο σαν χαμόγελο πάνω στη νεκρική του ακαμψία. Έμοιαζε, πράγμα αδιανόητο, σαν κάποια ικανοποίηση.

Να έχετε όλοι ένα ήσυχο βράδυ.