ο φόβος του θανάτου

του Dr. Wormhole

το παρόν κείμενο αποτελεί μέρος του προσωπικού " Ημερολογίου" του συγγραφέα

Σήμερα συναντήθηκα πάλι με τον φόβο. Το τελευταίο καιρό προσπαθούμε να γίνουμε εραστές. Εκείνος θέλει πιο πολύ. Εγώ όχι και τόσο. Πιάνει και κρύβεται λοιπόν πίσω απ' όλες τις καθημερινές μου ασχολίες,  ξαραχνιάζει τα βαρετά μου πράγματα και μιά στο τόσο εμφανίζει τον πολύχρωμο πανικό του. Μάλλον είναι το αρσενικό στη σχέση μας.
Σήμερα κρυβόταν πίσω ακριβώς απ' το τασάκι μου. Ντυμένος ανέμελα, με διάθεση περιπαιχτική, διάβαζε ένα βιβλίο με κωμικές φωτογραφίες. Στη σελίδα 32 εμφανίζει ένα τασάκι γεμάτο γόπες και απο κάτω μιά ταμπέλα να λέει " το τασάκι του μελλοθάνατου". Νάτος! Κακός οιωνός ή θεική προειδοποίηση;
Ένα τασάκι σαν στίχος του Εμπειρίκου. Σφραγίζει την σκέψη και παγώνει το κορμί. Κόβει το γέλιο και τα παράγωγά του και χτίζει αργά τον πανικό. Ένα τασάκι σε κάνει βρώμικο και τιποτένιο. Ο φόβος να χορεύει το κάθε σου βήμα και σύ μαριονέτα ενός ηθελημένου βιασμού.
Μακάρι να ήμουν σουρεαλιστής! Τότε δεν θά 'μουν τρελός. Ούτε δήθεν. Ούτε λιγότερο άνδρας. Θα μπορούσα να δεχτώ κάθε συνύπαρξη και σχέση. Ο κόσμος μου θά 'ταν υγρός και ανεξήγητος. Αλλά τέλεια, τέλεια συνδεδεμένος. Ένα τασάκι γεμάτο γόπες και ο στίχος του Εμπειρίκου. Ακριβώς! Τί πιο όμοιο και κοινό! Και τώρα που το σκέφτομαι, τώρα που υποδύομαι κάποιον άλλον εαυτό, δεν είναι καθόλου απίθανο. Άλλωστε η ποίηση θα μπορούσε να αποτελείται, χωρίς να χάνει διόλου την ομιλίας της, μόνο απο στάχτες και πλαστικά όρια.
Για βάλτο στο νού αφεντικό..."Θεέ ! O καύσων αυτός χρειάζεται για να υπάρξη τέτοιο φως ! Tο φως αυτό χρειάζεται, μια μέρα για να γίνη μια δόξα κοινή, μια δόξα πανανθρώπινη, η δόξα των Eλλήνων, που πρώτοι, θαρρώ, αυτοί, στον κόσμον εδώ κάτω, έκαμαν οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου". Ή αλλιώς, ένα τασάκι γεμάτο γόπες και απο κάτω μια ταμπέλα να λέει " το τασάκι του μελλοθάνατου".