Η Ομορφιά των Ανθρωπίνων ή Τραγούδι του Θανάτου

του Θ.Π

 

 

Όλα μου τα φώτα εδώ τριγύρω περιστρέφονται

κάθε μέρα αστράφτει η ομορφιά των ανθρωπίνων

κάποτε στα εννιάμισι του φίλησα το χέρι

τώρα στα δεκάξι μου του σχίζω τα βιβλία

θάνατο στο θάνατο θα γίνουμε συμμέτοχοι

εύκολα οι στόχοι μας ν' αλλάξουν μια για πάντα

σε θέλω τόσο, σε ζητώ, αγωνιώ για σένα όσο ποτέ – μετά ζωή μετά, μετά τι γίνεται μετά

κάθισε στα ήσυχα και θα σου ψιθυρίζω – ποτέ δε θα πεθάνουμε μαζί οι δυο θα υπάρχουμε

φαντάστηκες ποτέ σου έναν κόσμο όλο δικό μας – τότε θα ξυπνήσει η αναρχική μας φύση

να σου γεμίζω το κεφάλι με ιδέες περί αγάπης – μετά από την καταστροφή ο κόσμος θα αλλάξει πια μορφή

θάνατο στο θάνατο να γίνουμε συμμέτοχοι

επιτέλους όλοι οι στόχοι μας να αλλάξουν μια για πάντα

κλείνω μάτια, σκέφτομαι τη θάλασσα γαλήνια και φωτεινή

το καλοκαίρι φάνηκε τη βγάλαμε και φέτος

ευτυχώς

γιατί όλο θα μου γκρίνιαζες τα σκάγια θα με παίρναν

ευτυχώς

ο έρωτάς μας θα χε τραυματίες μέχρι θάνατο