ο κύριος Τασάκης

 

του Mario Kolopleni
Θα σας πώ μια ιστορία ολίγον πικρή. Παρόλα αυτά, ο θάνατος δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει πιο όμορφος.

Κάποτε, μια λέξη κυρίως μελλοντική, ζούσε μέσα σε μια μικρή κάμαρα ο κύριος Τασάκης. Μορφή εξόχως λογοτεχνική, μοναχική και λιγομίλητη, έφερνε στην μνήμη εκείνους τους άγριους γέρους των παιδικών μας χρόνων. Τους τόσο άκακους .

    Τα βράδυα δεν έβγαινε ποτέ απο το σπίτι. Μόλις που έδυε ο ήλιος, έκλεινε την κουρτίνα και άναβε κεριά σε όλη την κάμαρα. Ύστερα παρέμενε ξάγρυπνος μέχρι την αυγή, περπατώντας και διευθύνοντας μια αόρατη ορχήστρα, λές και τα λίγα του τετραγωνικά γεννούσαν διαρκώς οπτασίες και χαμένα όνειρα.

    Απ' τα λίγα στοιχεία που συνέλεξα για τον ήρωά μου ήταν η μανία του με τα κεριά... και ο καπνός. Κάπνιζε συνεχώς, παρατηρώντας το λίκνισμα της ανάσας του γύρω απ την ήρεμη φωτιά. Μερικές φορές άδειαζε τα πνευμόνια του ψιθυρίζοντας στις φλόγες ανύπαρκτους διαλόγους.

    Θεώρησα, μέσα στην λογοτεχνική μου παράνοια, πως ο κύριος Τασάκης ήταν ερωτευμένος με την φωτιά. Όλο το βράδυ ερωτοτροπούσε με το αντικείμενο του πόθου του, στήνοντας ένα μικρό θέατρο σκιών. Ένωνε την ανάσα του με τον καπνό και μετά ακουμπούσε άφοβα σε όλες τις ερωτογενείς και φλογερές ζώνες της αγαπημένης του. Έπειτα, γεμάτος ικανοποίηση, κοκορεύοταν και λογομαχούσε, σαν γνήσιο αρσενικό, όλα του τα κατορθώματα.

    Ο κύριος Τασάκης χάθηκε μια μέρα ξαφνικά. Δεν τον είδε κανείς ούτε τον άκουσε. Ένα πέπλο μυστηρίου σκέπασε την εξαφάνιση του και η θεωρία μου κινδύνευε να μείνει οριστικά ανολοκλήρωτη.

     Μια βδομάδα μετά δέχτηκα μια επιστολή:

     Πρός κύριο Mario Kolopleni, δημοσιογράφο,

                         

      με τιμή Άγγελος Τασάκης, αλχημιστής,

                         

                          "με το πρώτο φώς του κεριού

                              πέταξα τις στάχτες μου

                                φόρεσα ανάποδα τον ίσκιο μου

                                   και χωρίς να βιάζομαι

                                      ντύθηκα καπνός.

                                        το βρώμικο σώμα μου

                                           αγγίζει άηχα τα μικρά μου αντικείμενα

                                                 καθώς η φωτιά

                                                    μου ρουφάει την ψυχή."

Το μυστήριο λύθηκε. Ο ήρωάς μου, έκανε τόσο καιρό πρόβες αυτοκτονίας. Και τα κατάφερε! Συγχαρητήρια κύριε Τασάκη.