αν και δεν κάπνιζα τότε

του Θ.Π.

Έχω μέσα στα πνευμόνια τρικυμία
Και κανένας πια δεν έχει τι να πεί
Και το στόμα βγάζει κάπνα με μανία
Κάθε τόσο που καπνίζω είμαι τζιτζί

Τό χω κόψει το τσιγάρο εδώ και χρόνια
Έτσι λέω να κοροϊδεύω μια φωνή
Σαν ανάπηρος γυρνάω στα σαλόνια
στης οδού της καπνιστής την καλλώνη

μόνο τσίχλες που πετάω στο τασάκι
καπνιστικές για σωτηρία της ψυχής
έχει αδειάσει από τσιγάρα το σακάκι
και βαδίζει μες το δρόμο ευτυχής

πάλι αρχή και απαρχή
στην αρχική κατάστασή
φταίω και γω όμως και σύ
φοβήθηκα στην έλλειψη
όμως παιδιά κάθε φορά
δίχως χωρίς πολλά πολλά
όταν η θάλασσα που αφρίζει
και η γη σταμάτησε να γυρίζει
δε σας αντέχω άλλο πλέον
χωρίς τασάκια και ζήτημα φλέγον
να συζητάμε μες τη νύχτα
με τους καπνούς να καίνε εμένα κοίτα
να μην υπάρχουν αλλαγές
μα να μη είδα τίποτε χθές
παρά μόνο εσένα