Ένας κύκλος από αίμα

σωσώ ζερό

Η Ματίνα Φουντουκίδου δεν έλεγε.

Δε μπορούσε να πει το παραμικρό πια- ούτως ή άλλως- αλλά αλήθεια, δεν έλεγε με τίποτα.

Ανήκε σ’εκείνη τη μερίδα των θνητών που δεν παρουσιάζει το παραμικρό ενδιαφέρον για ένα ελάχιστα σοβαρό δολοφόνο.

Δεν είχε κανένα κοινώς ή ειδικώς λεγόμενο ενδιαφέρον,

 δεν είχε μίση, δεν είχε πάθη,

έρωτες με τίποτα,

θέλγητρα ανύπαρκτα,

 γούστα μηδέν.

 Μέτρια με υπνωτιστικό ρυθμό, μετριοπαθής με πάθος.

Πιο κοινή κι από λακούβα,

πιο αναμενόμενη κι από καρύδι σε καρυδόπιτα

δεν είχε πολιτικές πεποιθήσεις

δε διαφωνούσε και πολύ με τα συστήματα

τους έβριζε όσο κρατούσαν οι ειδήσεις

εκτός μια γκρίζα γάτα

ούτε μισός δεν ανέβηκε πάνω της

 σ’αυτό το κρεβάτι

που τη βρήκανε,

με τα μάτια ορθάνοιχτα και την τηλεόραση στη διαπασών

μόνη χίλια χρόνια, κι άλλα χίλια η γάτα

Τη βρήκανε οι γείτονες,

Αυτοί οι καλοί κύριοι που πάνε και μυρίζουν απ’έξω όταν κάνεις καιρό να εμφανιστείς

Βγαλμένη από το ίδιο σπίτι χίλιες ίδιες φορές

Όλο και πιο κοντή τα τελευταία χρόνια

 κανείς δεν πρόσεχε..

Κανείς δε θυμάται αν κάποτε ήταν όμορφη

Κανείς δε σκέφτηκε να τη φανταστεί

Με τα χρόνια έγινε πιο άνοστη

Κι η ανοστιά σε προστατεύει από τον έρωτα και την περιφρόνηση.

Η Ματίνα Φουντουκίδου απασχόλησε τα δελτία λίγο πριν τον καιρό που ήταν ήπιος σαν κι αυτή,

Παρά το κουζινομάχαιρο που την είχε διαπεράσει από τη βάση τη σπονδυλικής στήλης ως τον αφαλό

και που εξακολουθούσε να παραμένει καρφωμένο στο θλιβερό κορμί,

 στο μέτωπο της είχε γραμμένο ένα κύκλο με ξερό αίμα.

Ένας κύκλος με μαχαίρι στη μέση του μετώπου

 ένα αιμόφυρτο 3^ο μάτι,

το τραγικό έμβλημα μιας ανώφελης ενόρασης

μια τελική πινελιά εξυπνάδας στο ολόισιο βλέμμα

 και βουρ για την αθανασία των δελτίων των 8.

Είχε ακόμη και στο θάνατο

 εκείνο το επίπεδο ύφος που έχει κανείς όταν τρώει αυτά τα άχαρα κρακεράκια στα πάρτυ μέχρι να σκάσει ΄κανας γνωστός.

Μόλις φύγαν τα κανάλια

φύγαν και οι τελευταίοι γείτονες

ένας κρύος ιδρώτας στο διπλανό διαμέρισμα,

 ένας φόβος μακρύς, μπλεγμένος με αναστεναγμούς ανακούφισης –ευτυχώς δε μας βρήκε το ίδιο κακό..

Ένας άδικος κύκλος, κλεισμένος αμετάκλειτα με τη βοήθεια της ψυχοπάθειας,

ένας κύκλος υποζωής αποτελούμενος κατά κύριο λόγο από τα ίδια

 και τα ίδια και τα ίδια,

σφράγισε

 κι άφησε πίσω του

 μια Ματίνα, κατά ένα κύκλο σοφότερη.