Τιμόνι

 

Λογοτεχνική Πιπίτσα

 

Τα μεγαλύτερα δράματα διακωμωδούνται στα σαλόνια και διαδραματίζονται στα τιμόνια. Είναι έτσι ή συμβαίνει το ανάποδο; Εδώ πάντως έχουμε μια κουζίνα. Και μία κατσαρόλα με ένα κοκκινιστό. Το κοκκινιστό είναι άτιμο φαγητό. Είναι το πλούσιο του κόκκινού του που το κάνει μοιραίο και ζουμερό. Εκείνη στέκεται από πάνω του, μόλις έχει βάλει την ντομάτα και το παιδεύει. Περιμένει να την πάρει την βράση γιατί αλλιώς δουλειά δεν κάνουμε.


Περιμένοντας, στέκεται με τον κώλο ενάντια στον πάγκο απέναντι από την κουζίνα. Είναι μόνο ένα λεπτό, σπανίως χρειάζεται παραπάνω. Οι αναθυμιάσεις από την ντομάτα την χτυπούν κατευθείαν στο αριστερό ρουθούνι και μια ζέστα την κυκλώνει από τις πατούσες μέχρι την κορυφή του μετώπου.


Και τότε ξεκινούν οι κύκλοι. Ο πρώτος χαμηλά, γύρω από τις πατούσες της, μόλις που ξεκολλάει από το έδαφος, είναι ένας δακτύλιος που πάνω του κρέμονται αγέννητα μωρά. Μετρά 5 με 6. Σχεδόν ίδια. Ο δεύτερος δακτύλιος λίγο πιο πάνω, στη μέση της γάμπας, αποτελείται από συγγενείς μακρινούς και κοντινούς, μια ντουζίνα και αυτοί, κρέμονται από τον κύκλο. Επόμενος δακτύλιος στο ύψος του γονάτου. Η περίμετρός του φέρει χαρτιά και εκείνη κοιτώντας προς τα κάτω αναγνωρίζει τα πτυχία της. Επόμενος δακτύλιος στα μέσα των μπουτιών, κεφάλια από φίλους χαμένους, ξεχασμένους, παρατημένους. Αριθμός ίδιος. Στο ύψος του κώλου, δακτύλιος με εξάδα παλιών γκόμενων. Και προχωράμε στη μέση της. Δακτύλιος με περίμετρο από σπίτια που έζησε και άφησε και αμέσως μετά στο ύψος του στήθους αντικείμενα και έπιπλα από τα σπίτια κρέμονται σαν στολίδια Χριστουγεννιάτικου δέντρου. Γύρω από τους ώμους, αν κουνηθεί λίγο  μπορεί και να τον αγγίξει τον κύκλο, βιβλία, βιβλία, βιβλία. Ο αριθμός τους σταθερός πάντα, πλησιάζει την ντουζίνα. Κι εκεί κάπου, περικυκλώνοντας τα μάτια, κύκλος από ταμπέλες με οδούς και αριθμούς πόλεων εσωτερικού και εξωτερικού. Στην κορυφή του κεφαλιού λίγο πριν το ύψος της σωθεί, ένας δακτύλιος σαν φωτοστέφανο, άδειος. Δεν του κρέμεται τίποτα. Το κοκκινιστό τζιτζιρίζει μα δεν μπορεί να τρέξει να το ανακατέψει. Είναι που φοβάται να βγει από τους κύκλους. Αν αρχίσει να κουνιέται ρυθμικά αλλά επιτόπου, τότε το χούλα χουπ μπορεί να τους ταράξει και να διαλυθούν. Την έχουν κλείσει μέσα τους και δεν ξέρει τι να κάνει. Αν ήταν σούπερ ηρωίδα θα εκτοξευόταν αστραπή προς τον ουρανό χωρίς καν να τους ταράξει. Θα τους άφηνε εκεί να σχηματίζουν ένα νοητό βαρέλι κούφιο. Μήπως η ταραχή προκαλέσει αναστάτωση; Το κοκκινιστό φουντώνει. Αν τους έπιανε προσεκτικά και τους έβγαζε από πάνω της όπως ένα ρούχο από το κεφάλι; Ή μισούς μισούς; Μισούς κύκλους θα αφαιρέσει απαλά από το κεφάλι μισούς από τη μέση και κάτω. Απαλά. Μπορεί να περιμένει να διαλυθούν σαν τα δαχτυλίδια του καπνού. Μα αυτοί επιμένουν. Χωρίς να στριφογυρίζουν. Απλά την περικυκλώνουν, τα αντικείμενα του καθενός μόνο, κουνιούνται αμυδρά. Αν φυσήξει ίσως μετακινηθούν.


Θα μιλήσει.


"Θα βγω για λίγο. Γύρνα το κοκκινιστό." Ελπίζει εκείνος να την άκουσε. Είναι κρίμα να πάει χαμένο τέτοιο φαγητό.


Απλώς το λέει, μετά κλείνει τα μάτια, τα σφίγγει, και τρέχει γρήγορα στο σαλόνι. Κύκλοι πουθενά γύρω της. Παίρνει τα κλειδιά δίπλα από την πόρτα και κατεβαίνει τρέχοντας τις σκάλες.


Μπαίνει στο αμάξι και βάζει μπρος. Το τιμόνι είναι ο πιο ασφαλής κύκλος.