οι κύκλοι της ιστορίας
του Dr.Wormhole
Η τρέλα μου εμφανίστηκε στην ηλικία της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας. Όπως ήδη γνώριζα, ήταν κοινό σύμπτωμα όλων των μεγάλων εξερευνητών. Η δική μου τρέλα όμως δεν ήταν ασθένεια. Ήταν ευλογία. Με κυρίευσε ξαφνικά κι ολοκληρωτικά το αίσθημα της καταστροφής. Ήμουν ένας μανιακός. Επιθυμούσα διακαώς να σκοτώσω ολόκληρο τον χρόνο. Προσπάθησα ν' αλλάξω όλη τη ροή της ανθρώπινης ιστορίας. Μα ευτυχώς δεν τα κατάφερα. Η τρέλα όμως, μου δίδαξε πως ό,τι έγινε, έγινε. Ό,τι γράφει δεν ξεγράφει. Κι αυτό που έρχεται δεν μπορεί κανείς να το σταματήσει. Κι έτσι μια νύχτα η τρέλα με παράτησε, παίρνοντας μαζί της το πρότερο άγχος μου για την προστασία της χρονικής ακολουθίας. Ήρεμος πιά και σοφότερος ξεκίνησα να γράφω το έργο μου " η Μετα-ιστορία της Ανθρωπότητας". Βέβαιος επίσης, όπως μου δίδαξε η γλυκιά τρέλα, πώς κανείς δεν πρόκειται να με πιστέψει.
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί απόσπασμα του έργου.
Μετά το τέλος του εικοστού πρώτου αιώνα ξεκινάει ο αιώνας της μεγάλης Κατάθλιψης. Ο ατομικισμός και ο αυτοπεριορισμός που επιβλήθηκαν στο ανθρώπινο γένος, η αυτοματοποίηση και ο φαινομενικός θάνατος κάθε ανθρώπινου ενστίκτου ( κυρίως του αρπαχτικού) με την ανακάλυψη του χαπιού κατά της πείνας οδήγησε την εξουσία στη γέννηση του Έρωτα. Την οδήγησε μάλλον σε μιά νέα εποχή. Σ' έναν καινούργιο κύκλο της ιστορίας. Έρωτας ονομάστηκε τότε το χάπι που καταπολεμούσε την πείνα και ταυτόχρονα γέμιζε τον άνθρωπο ενέργεια και χαρούμενα συναισθήματα. Αργότερα, οι μεταγενέστεροι ιστορικοί θα ονομάσουν την εποχή ως "εποχή της μηχανής" ή "κυκλικό μεσαίωνα". Και δεν θα έχουν και άδικο.
Μέσα στη κανονικότητα και την ανάπτυξη, η εποχή της μηχανής καλλιέργησε ανθρώπους γελασμένους και ανίδεους. Όλοι μοιάζαν με χαζά χαρούμενα ανθρωπάκια που δούλευαν ασταμάτητα, ακούραστα και κουρδισμένα. Η μυστική λέξη είναι κουρδισμένα. Άν περιμένετε ένα μέλλον που οι μηχανές θ' αποκτήσουν συνείδηση και θα εξεγερθούν κατά του ανθρώπινου είδους, είστε κι εσείς γελασμένοι. Οι άνθρωποι δεν πρόκειται να πολεμήσουν με μηχανές. Θα γίνουν μόνοι τους μηχανές. Και συγκεκριμένα θα γίνουν μικρά παιχνιδάκια με μπαταρίες. Κούφια καλούπια γεμάτα ψυχοτρόπα χάπια. Χάπια που παρήγαγαν έτοιμες σκέψεις, συνήθειες και κλωνοποιημένα συναισθήματα. Είναι μια εποχή εκνευριστικής ομοιομορφίας. Ευτυχώς δεν άντεξε για πολύ.
Βρισκόμαστε τρείς γενιές μετά την έναρξη του "Έρωτα", στην εποχή της "Μηχανής", μισό αιώνα μετά το τέλος του αιώνα της "Κατάθλιψης". Περπατάμε στη παλιά έρημο της Αφρικής που τώρα φιλοξενεί στις πλάτες της την δροσερή πόλη του Νερού. Περίπου ο μισός πληθυσμός του πλανήτη ζεί και εργάζεται σ' αυτή τη πόλη. Είναι νύχτα. Εποχή άνοιξη. Ο κόσμος κλεισμένος στα σπίτια του χορτάτος και χαρούμενος. Πλήρης. Η νύχτα έχει ποινικοποιηθεί πολλά χρόνια τώρα. Θεωρήθηκε, ύστερα απο επιστημονικές μελέτες πως η νύχτα ξυπνά τα άγρια ένστικτα και ευθύνεται για το 70% των δολοφονιών. Οπότε κανείς δεν κυκλοφορεί την νύχτα. Για το καλό όλων. Εκτός απο τα φορτηγά που κουβαλούν τον πάγο απο τα σύνορα του Ισημερινού. Οι άνθρωποι που τα οδηγούν λαμβάνουν διπλή και τριπλή δόση φαρμάκων μή τυχόν και παρεκτραπούν.Ο νεαρός με τα πράσινα ρούχα, ο ήρωας της ιστορίας, είναι ένας απ' αυτούς. Στο ταξίδι του σήμερα για την πόλη του Νερού πρόκειται ν΄αλλάξει και πάλι τον κόσμο.
Ονομάζεται Κ-26mg-6perday. Οδηγεί χαρούμενος και καλοκουρδισμένος καθώς αντιλαμβάνεται πως έπαθε λάστιχο. Κάτι μάλλον θα πάτησε.
Κατεβαίνοντας απ' το φορτηγό, η κρύα αίσθηση της σιωπής και του σκότους τον ξάφνιασε. Παρόλα τα χάπια που είχε καταναλώσει σήμερα, η φοβική ησυχία που επικρατούσε του έμοιαζε φαντάζομαι με πηγάδι της αβύσσου. Μια αίσθηση πρωτόγνωρη και αισθητή ακόμη και για ρομποτάκι. Το αποδεικνύει άλλωστε ο αργή του κίνηση προς το σκασμένο λάστιχο. Ο ίδιος προφανώς δεν το γνωρίζει. Το μόνο που συνειδητά γνωρίζει είναι πως βρίσκεται σε εχθρικό περιβάλλον. Νύχτα και σιωπή.
Πάνω στο λάστιχο, στην ρόδα καρφωμένο, βρήκε ένα μικρό αφρικάνικο, ατσάλινο μαχαίρι. Πάγωσε. Δεν είχε ξαναδεί. Δεν ήταν άλλωστε της εποχής του. Το τράβηξε τρέμοντας, άλλαξε αλαφιασμένος το λάστιχο και κρύφθηκε στο φορτηγό του κοιτάζοντάς το μέχρι το ξημέρωμα.
Ο ήλιος και ο θόρυβος της μέρας δεν ακουμπούσαν πάνω του. Ο ήρωας μας είχε καρφώσει τ' αυτιά του μέσα στο βουητό του μυστηριακού πηγαδιού κι ένα μικρό αφρικάνικο ταμ ταμ ύψωνε το κορμί με τα γουρλωμένα μάτια. Τώρα που τον βλέπω απο μακριά φαίνεται ήρεμος. Γαλήνιος. Κατεβαίνει αργά κι αντίθετα με ό.τι συμβαίνει γύρω του και περπατά ανάμεσα στο τρομοκρατημένο πλήθος. Ένας αργός, αγέλαστος με γουρλωμένα μάτια. Ένας άλλος. Ένας άγριος.
Ένα δυνατό ουρλιαχτό σκέπασε την πόλη του Νερού και η εποχή του Πολέμου μόλις είχε ξεκινήσει.
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί απόσπασμα του έργου.
Μετά το τέλος του εικοστού πρώτου αιώνα ξεκινάει ο αιώνας της μεγάλης Κατάθλιψης. Ο ατομικισμός και ο αυτοπεριορισμός που επιβλήθηκαν στο ανθρώπινο γένος, η αυτοματοποίηση και ο φαινομενικός θάνατος κάθε ανθρώπινου ενστίκτου ( κυρίως του αρπαχτικού) με την ανακάλυψη του χαπιού κατά της πείνας οδήγησε την εξουσία στη γέννηση του Έρωτα. Την οδήγησε μάλλον σε μιά νέα εποχή. Σ' έναν καινούργιο κύκλο της ιστορίας. Έρωτας ονομάστηκε τότε το χάπι που καταπολεμούσε την πείνα και ταυτόχρονα γέμιζε τον άνθρωπο ενέργεια και χαρούμενα συναισθήματα. Αργότερα, οι μεταγενέστεροι ιστορικοί θα ονομάσουν την εποχή ως "εποχή της μηχανής" ή "κυκλικό μεσαίωνα". Και δεν θα έχουν και άδικο.
Μέσα στη κανονικότητα και την ανάπτυξη, η εποχή της μηχανής καλλιέργησε ανθρώπους γελασμένους και ανίδεους. Όλοι μοιάζαν με χαζά χαρούμενα ανθρωπάκια που δούλευαν ασταμάτητα, ακούραστα και κουρδισμένα. Η μυστική λέξη είναι κουρδισμένα. Άν περιμένετε ένα μέλλον που οι μηχανές θ' αποκτήσουν συνείδηση και θα εξεγερθούν κατά του ανθρώπινου είδους, είστε κι εσείς γελασμένοι. Οι άνθρωποι δεν πρόκειται να πολεμήσουν με μηχανές. Θα γίνουν μόνοι τους μηχανές. Και συγκεκριμένα θα γίνουν μικρά παιχνιδάκια με μπαταρίες. Κούφια καλούπια γεμάτα ψυχοτρόπα χάπια. Χάπια που παρήγαγαν έτοιμες σκέψεις, συνήθειες και κλωνοποιημένα συναισθήματα. Είναι μια εποχή εκνευριστικής ομοιομορφίας. Ευτυχώς δεν άντεξε για πολύ.
Βρισκόμαστε τρείς γενιές μετά την έναρξη του "Έρωτα", στην εποχή της "Μηχανής", μισό αιώνα μετά το τέλος του αιώνα της "Κατάθλιψης". Περπατάμε στη παλιά έρημο της Αφρικής που τώρα φιλοξενεί στις πλάτες της την δροσερή πόλη του Νερού. Περίπου ο μισός πληθυσμός του πλανήτη ζεί και εργάζεται σ' αυτή τη πόλη. Είναι νύχτα. Εποχή άνοιξη. Ο κόσμος κλεισμένος στα σπίτια του χορτάτος και χαρούμενος. Πλήρης. Η νύχτα έχει ποινικοποιηθεί πολλά χρόνια τώρα. Θεωρήθηκε, ύστερα απο επιστημονικές μελέτες πως η νύχτα ξυπνά τα άγρια ένστικτα και ευθύνεται για το 70% των δολοφονιών. Οπότε κανείς δεν κυκλοφορεί την νύχτα. Για το καλό όλων. Εκτός απο τα φορτηγά που κουβαλούν τον πάγο απο τα σύνορα του Ισημερινού. Οι άνθρωποι που τα οδηγούν λαμβάνουν διπλή και τριπλή δόση φαρμάκων μή τυχόν και παρεκτραπούν.Ο νεαρός με τα πράσινα ρούχα, ο ήρωας της ιστορίας, είναι ένας απ' αυτούς. Στο ταξίδι του σήμερα για την πόλη του Νερού πρόκειται ν΄αλλάξει και πάλι τον κόσμο.
Ονομάζεται Κ-26mg-6perday. Οδηγεί χαρούμενος και καλοκουρδισμένος καθώς αντιλαμβάνεται πως έπαθε λάστιχο. Κάτι μάλλον θα πάτησε.
Κατεβαίνοντας απ' το φορτηγό, η κρύα αίσθηση της σιωπής και του σκότους τον ξάφνιασε. Παρόλα τα χάπια που είχε καταναλώσει σήμερα, η φοβική ησυχία που επικρατούσε του έμοιαζε φαντάζομαι με πηγάδι της αβύσσου. Μια αίσθηση πρωτόγνωρη και αισθητή ακόμη και για ρομποτάκι. Το αποδεικνύει άλλωστε ο αργή του κίνηση προς το σκασμένο λάστιχο. Ο ίδιος προφανώς δεν το γνωρίζει. Το μόνο που συνειδητά γνωρίζει είναι πως βρίσκεται σε εχθρικό περιβάλλον. Νύχτα και σιωπή.
Πάνω στο λάστιχο, στην ρόδα καρφωμένο, βρήκε ένα μικρό αφρικάνικο, ατσάλινο μαχαίρι. Πάγωσε. Δεν είχε ξαναδεί. Δεν ήταν άλλωστε της εποχής του. Το τράβηξε τρέμοντας, άλλαξε αλαφιασμένος το λάστιχο και κρύφθηκε στο φορτηγό του κοιτάζοντάς το μέχρι το ξημέρωμα.
Ο ήλιος και ο θόρυβος της μέρας δεν ακουμπούσαν πάνω του. Ο ήρωας μας είχε καρφώσει τ' αυτιά του μέσα στο βουητό του μυστηριακού πηγαδιού κι ένα μικρό αφρικάνικο ταμ ταμ ύψωνε το κορμί με τα γουρλωμένα μάτια. Τώρα που τον βλέπω απο μακριά φαίνεται ήρεμος. Γαλήνιος. Κατεβαίνει αργά κι αντίθετα με ό.τι συμβαίνει γύρω του και περπατά ανάμεσα στο τρομοκρατημένο πλήθος. Ένας αργός, αγέλαστος με γουρλωμένα μάτια. Ένας άλλος. Ένας άγριος.
Ένα δυνατό ουρλιαχτό σκέπασε την πόλη του Νερού και η εποχή του Πολέμου μόλις είχε ξεκινήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια: