Κάθε αρχή και δύσκολη...

Το ξεχασμένο σημείωμα λειτουργεί αυτοψυχαναλυτικά. Γι’αυτό οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις δεν είναι τυχαία και έχει κάθε σχέση με την πραγματικότητα.

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που είσαι σίγουρος πως η ζωή παίζει παιχνίδια μαζί σου. Σχεδόν την ακούς να γελάει περιπαιχτικά πίσω από την πλάτη σου. Νόμιζες πως ήσουν στο σωστό δρόμο, για την προσωπική ευτυχία, την επαγγελματική άνοδο, την κοινωνική καταξίωση. Έβλεπες γύρω σου αυτούς που νόμιζες εσύ αποτυχημένους και χαιρόσουν που δεν ήσουν στη θέση τους. Εγώ σαν εσένα; Δε νομίζω. Ούτε τώρα, ούτε ποτέ. Εσύ τα είχες σχεδόν όλα, ή τουλάχιστον κάθε προοπτική για να τα αποκτήσεις. Και γεμάτος όνειρα, αισιοδοξία και λίγη υπεροψία προχωρούσες για τις νέες κατακτήσεις σου. Είχες την απάντηση για την κάθε ερώτηση και τη λύση για το κάθε πρόβλημα, αφού δεν ήταν δικά σου. Με το κύρος του επιτυχημένου έδινες απλόχερα τις συμβουλές σου σε όσους τις ζητούσαν και όχι μόνο. Όμως οι καταστάσεις αλλάζουν και χωρίς καν να το καταλάβεις δεν είσαι πια στην πλεονεκτική σου θέση. Τώρα οι συμβουλές σου έχουν στόχο εσένα και δε φαντάζουν πια τόσο εύκολες. Στασιμότητα, το χειρότερό σου. Ακόμα και η άσχημη εξέλιξη μιας κατάστασης είναι προτιμότερη από το τίποτα. Η μιζέρια όμως και η παραίτηση είναι άγνωστες λέξεις για σένα. Οπλίζεσαι με υπομονή και περιμένεις τις καλύτερες μέρες. Αν όχι στις διαπροσωπικές σου σχέσεις, τουλάχιστον στη δουλειά σου, οπουδήποτε τέλος πάντων. Και ο καιρός περνούσε μάταια, ώσπου ένα βράδυ, μέσα στην απελπισία σου, είδες να λάμπει ευοίωνο το μέλλον σου μέσα σε δυο μεγάλα καστανά μάτια που σε κοιτούσαν χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα γι' αυτό που τους επιφύλασσε η μοίρα. Και ναι, είναι αυτό που πάντα ευχόσουν να συναντήσεις στο δρόμο σου. Για να μη γυρίσει ποτέ ξανά το παρελθόν.