το αρωματοπωλείο της Γκουνίλας Σέργκελ

διήγημα του Καρόλου του μαύρου Sκώληκα

Το αρωματοπωλείο της Γκουνίλας Σέργκελ ,είναι στην άκρη της πόλης, πέτρινο κι απ' έξω του σκαρφαλώνει ένα πράσινο- κόκκινο αναρριχόμενο φυτό που μυρίζει συνήθως τα ανοιξιάτικα βράδια.

Η Γκουνίλα αγαπάει τ' αρώματα και τα λούσα από μικρή και το μαγαζί στην άκρη της πόλης.

Αν μπεις στο μαγαζί της, με ευχαρίστηση θα σου αναλύσει όλα τα αρώματα που είναι στα ράφια. Από αριστερά στα δεξιά πάντα, θα σου δείξει  κόκκινα, πράσινα, κίτρινα, μπλε, ροζ, σε μερικές περιπτώσεις και μώβ μπουκαλάκια με αρώματα κάθε λογής. Λεβάντα-χαμομήλι, ρόδι-γαρίφαλο, τριαντάφυλλο, κανέλα και τη σπεσιαλιτέ του μαγαζού, το ανθισμένο μπουκέτο, έτσι το λέει, είναι το πιο ακριβό, το πιο εύοσμο και τι έχει μέσα,  δέν ξέρω. Είναι αυτό στο μωβ μπουκαλάκι...

Η Γκουνίλα είναι 62 χρονώ και αρώματα έμαθε από το πρώτο της άντρα τον Νίκο...

Τ' αρώματα τα φτιάχνει αυτή. Μόνη της. Πίσω απο το παραβάν έχει μηχανήματα παλιά με πολλά προβλήματα πια, αλλά όλα δουλεύουν καλά. Μπρούτζινοι βραστήρες συνδεδεμένοι με ξανθά επίσης αποστακτήρια να δουλεύουν σε σιγανή φωτιά που τσαφ τσουφ και τσάφ τσουφ. Και έπειτα δοκιμαστικοί σωλήνες κάθε μεγέθους και μικρότεροι γυάλινοι βραστήρες και αποστακτήρια. Βάσεις για αρώματα σε μεγάλες συσκευασίες από 3κιλα και πεντόκιλα πετόνια φθηνά, μέχρι μπουκαλάκια του σταγονόμετρου ακριβά και δισεύρετα στης μέρες μας. Το άρωμα, λέει η ίδια, είναι απλά, καλός συνδυασμός βάσης κορμιού και κορυφής, καθαριότητα και προσοχή σε τί εκχυλίσματα χρησιμοποιείς.

Τα ανοιξιάτικα βράδια η Γκουνίλα κάθεται έξω από το μαγαζί της λίγο πριν κλείσει, και καπνίζει ένα λεπτό τσιγάρο, και καμία φορά ορμηνεύει τους πιτσιρίκους που παίζουν στο δρόμο, βάζει όμως για παράδειγμα λάδι καρύδας ή αλκοόλ, και για καρδιά,  το σώμα που λέμε, αυτό είναι για παράδειχμα λουλούδια ή διάφορα φύλλα και η κορυφή… μερικοί μα ιδιαίτεροι σπόροι. Έπειτα θα χαμογελάσει , θα κλειδώσει το μαγαζί της και με ένα ταρατατζουμ θά χτυπήσει τα τακούνια της και θα εξαφανιστεί...