βόλτα στο λιμάνι

του Mario Kolopleni

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην όμορφη Napoli di Romania. Μιά γλυκιά, παραθαλάσσια επαρχία, βαλμένη στο νότιο τμήμα της mama Grecia. Όταν ήμουν μικρός, νόμιζα πως ολόκληρος ο κόσμος είναι η πόλη μου. Και μάλιστα, όπως ήταν φυσικό στα μάτια ενός μικρού παιδιού, αυτή η μικρή πόλη μου φαίνονταν πελώρια. Μέχρι να καταλάβω πως δεν ήταν, είχε προλάβει να διαμορφώσει τα βασικά χαρακτηριστικά της σκέψης και των αισθήσεων μου. Για να μήν τα πολυλογώ, η Napoli είναι για μένα η μικρογραφία ολόκληρου του κόσμου. Κι εγώ, ένας βέρος Ναπολιτάνος.

Ένα απο τα βασικά χαρακτηριστικά της πόλης, που άργησα να καταλάβω, είναι η απαίσια και τρισάθλια μυρωδιά του λιμανιού της. Το συνειδητοποίησα στην ηλικία των δεκαοχτώ ετών, όταν μια κοπέλα που δεν ήταν απο δώ, ένα γλυκό καλοκαιρινό βράδυ άρχισε να βρίζει αυτή την απαίσια μπόχα και να βρίζει κι εμένα μαζί που την ανέχομαι. Την μπόχα. Όχι την κοπέλα. Μου ήρθε ο ουρανός στο κεφάλι. Συνειδητοποίησα πως τόσα χρόνια, ζώντας σε αυτό το φιλήσυχο και παραδεισένιο τοπίο δεν είχα παρατηρήσει αυτή τη διάχυτη σκατίλα του λιμανιού. Οι Napolitanoi, όπως όλος ο καλός ο κόσμος, εναπόθεταν το αποτέλεσμα της παχυλής διατροφής τους στο λιμάνι. Και όταν φύσαγε λιγάκι και ήσουν στο σωστό σημείο, απολάμβανες όλη την "γαρνιτούρα" της μεσογειακής διατροφής.

Χριστέ μου!!! Τόσα χρόνια!!! Κι εγώ τίποτα; Άραγε πόσο να έχει επηρεάσει κάτι τέτοιο την προσωπικότητα μου; Την σκέψη μου; Τις αισθήσεις μου; Πολύ φοβάμαι πως το σκατό αποτελεί πια αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξης μου. Η βρώμα έχει εισχωρήσει για τα καλά σε όλες τις επιλογές και τα γούστα μου. Εδώ σε επηρεάζει το χρώμα του παιδικού σου δωματίου, δεν θα σε επηρεάσει κάτι  τέτοιο;

Απο κείνο το σημείο και πέρα, κάθε βόλτα στο λιμάνι έμοιαζε με το θρήνο μιας χαμένης ευκαιρίας. Είχα όλα τα καλά του κόσμου. Λεφτά, μυαλό, όρεξη, ικανότητα, πείσμα, επιμονή, υπομονή, τα πάντα. Αλλά δυστυχώς είχα και πολύ σκατίλα μέσα μου. Είχα δηλαδή ένα τεράστιο ανασταλτικό παράγοντα σε ό,τι έκανα. Η κακούργα και πουτάνα κοινωνία με αδίκησε κατάφορα. Και όχι μόνο εμένα. Όλους. Όλους μας αδίκησε. Αν περπατήσεις στη πόλη θα το καταλάβεις. Όταν κάτι βρωμάει στην ατμόσφαιρα, όλοι λένε πως είναι το λιμάνι. Όλες οι βρώμες απο το λιμάνι ξεκινάνε.