Η νύχτα στη ζωή των νέων

Σκοτάδι. Σκότος. Σκοτεινή ατμόσφαιρα. Σκοτεινοί άνθρωποι ― της νύχτας. Είναι και αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι ξεχάστηκαν και ζουν στη μέρα από συνήθεια αλλά η θέση τους είναι στη νύχτα! Μάλλον κάπου χάθηκαν στην πορεία και δυστυχούν. Αυτή είναι η αιτία της καταστροφής. Αναρωτιέμαι καμιά φορά, μήπως το 2012 η Δευτέρα Παρουσία θα μας φέρει μέρα ή νύχτα. Η κόλαση είναι μέρα ή νύχτα; Υπάρχουν και αυτοί που ζουν έξι μήνες στο σκοτάδι και έξι στη μέρα. Πότε κοιμούνται αυτοί; τη νύχτα ή τη μέρα; Πάντως, εμένα το σκοτάδι μου αρέσει• έχει μια γοητεία τρομαχτική. Ιδίως σε μια πόλη όπως η Θεσσαλονίκη, που όλα είναι τόσο ζωντανά καθώς μας λένε και οι υπόλοιποι Έλληνες. Είναι η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ, η πόλη του έρωτα, με τις ψηλόλυγνες γυναίκες με τα ωραία πόδια. Φοβάμαι, όμως, την αδράνειά της, την ανυπαρξία σκέψης και την έλλειψη επαναστατικού πνεύματος. Τι κάθομαι και σκέφτομαι νυχτιάτικα; Αντί να πάω να βρω καμιά μικρούλα να χαρώ τα νιάτα μου και την ομορφιά μου, βρίσκομαι στο δωμάτιο και μιζεριάζω μ’ αυτές τις ηλιθιότητες. Πόσες φορές έχω σκεφτεί να πάω σε κανένα ψυχολόγο να μου λύσει τις αναστολές μου. Να ξεφύγω λίγο από το σκοτάδι των μικρών μου αντιλήψεων. Να πάψω να χαραμίζω τα ταλέντα μου! Αυτά σκεφτόταν ο νεαρός ήρωάς μας λίγο πριν κοιμηθεί μετά από μια κουραστική μέρα. Ήταν γύρω στις 3:00 το πρωί, άκουγε το ράδιο και τον πήρε ο ύπνος χωρίς καν να το καταλάβει. Την άλλη μέρα τον περίμενε μια δύσκολη μέρα! Εργασία, χαρά ― και αναζήτηση νέας δουλειάς! Σιγοτραγουδώντας...


Μια φορά με λάτρεψες γι’ αυτό που σου ‘χα δώσει
Τώρα μ’ εγκατέλειψες κι ο φόβος σ’ έχει ζώσει...


(απόσπασμα από το δημιούργημα του Θ.Π. «Οι Φαντασιώσεις»)