δαίδαλος και ίκαρος

the Stranger

- Σκέφτεσαι ποτέ τον παλιό κόσμο;
- Δε θα ήταν ηλίθιο να τον σκέφτομαι;
- Γιατί;
- Γιατί να σκέφτομαι κάτι που δεν υπάρχει;
- Μα αν δε μάθουμε από τα λάθη του παλιού κόσμου, πώς θα δημιουργήσουμε τον νέο;
- Καλά, εσύ πιστεύεις αλήθεια ότι από όλα αυτά τα ερείπια θα βγει ποτέ κάτι καλό;
- Αν δεν το πίστευα αληθινά, τι λόγο θα είχα να συνεχίσω να ζω;
- Δηλαδή τι μου λες, ότι όλα αυτά ήταν ένα ανώτερο σχέδιο για να γίνει τελικά ο κόσμος καλύτερος;
- Μπορείς να πεις εσύ με βεβαιότητα ότι δεν ήταν;
- Μα σοβαρά, τις πιστεύεις τις βλακείες που λες;
- Γιατί είναι βλακείες;
- Δεν καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά έγιναν επειδή τον κόσμο τον κυβερνούσαν πάντα ηλίθιοι;
- Α, ώστε έτσι; Τότε γιατί δεν κατέβαινες εσύ στις εκλογές, αφού είσαι τόσο έξυπνος;
- Γιατί, θα με ψήφιζε κανείς; Είχα εγώ νομίζεις να προσφέρω ρουσφέτια; Ή σου φαίνομαι καλός στα ψέματα;
- Οπότε για όλα φταίνε οι άλλοι κι εσύ τα έκανες όλα σωστά;
- Τι να έκανα δηλαδή; Να έβγαινα στους δρόμους με την ντουντούκα ή να έπιανα τις μολότωφ;
- Σκέφτηκες ποτέ ότι άνθρωποι σαν εσένα, εγωιστές και ανεύθυνοι, έχουν μεγαλύτερη ευθύνη από τους πολιτικούς για ό,τι συνέβη; Έκανες ποτέ την αυτοκριτική σου;
- Εγώ θα κάνω την αυτοκριτική μου για μαλακίες που έκαναν άλλοι;
- Λοιπόν, τελικά ξέρεις γιατί δε σκέφτεσαι καθόλου τον παλιό κόσμο;
- Γιατί;
- Γιατί τον κουβαλάς ακόμα μέσα σου - ή μήπως κάνω λάθος;
- Δεν κατάλαβα, είναι κακό αυτό;
- Μα πώς θα φτιάξουμε έναν νέο, καλύτερο κόσμο αν μείνουμε προσκολλημένοι στις παλιές ιδέες;
- Πάλι τα ίδια; Από αυτά τα ερείπια περιμένεις να βγει ένας καλύτερος κόσμος;
- Δηλαδή εσύ τι πιστεύεις; Ότι όλα θα τελειώσουν εδώ; Θα εξαφανιστεί η ανθρωπότητα;
- Είπα εγώ τέτοιο πράγμα; Δε σου έχω εξηγήσει τη θεωρία μου;
- Μήπως ήταν τότε που είχες μεθύσει και δεν ήξερες τι έλεγες;
- Ρε δε σου έλεγα ότι όσοι γλιτώσαμε θα επιστρέψουμε στις σπηλιές, μετά από αιώνες θα φτιάξουμε χωριά και πόλεις και μεγαλουπόλεις, μετά θα σκοτωθούμε πάλι σε μία τέτοια καταστροφή και φτου κι απ'την αρχή;
- Γιατί είσαι τόσο απαισιόδοξος; Δε νομίζεις ότι είμαστε κάτι παραπάνω από πρωτόγονοι νεάντερνταλ;
- Ακόμα και οι νεάντερνταλ θα είχαν το μυαλό να αποφύγουν μια τέτοια καταστροφή, όχι;
- Θες να ακούσεις και τη δική μου θεωρία;
- Μπορώ να κάνω αλλιώς;
- Άκου λοιπόν: Θυμάσαι την ιστορία του Δαίδαλου και του Ίκαρου; Που έφτιαξαν κέρινα φτερά και πέταξαν, όμως ο Ίκαρος πέταξε πολύ κοντά στον ήλιο, τα φτερά έλιωσαν και πέθανε;
- Ναι, και λοιπόν;
- Θυμάσαι ότι είχαν δώσει το όνομα του Ίκαρου σε ένα νησί και ένα πέλαγος; Ικαρία; Ικάριο Πέλαγος; Θυμάσαι που έδωσαν ακόμα και το όνομα του στη σχολή Πολεμικής Αεροπορίας τους; Σχολή Ικάρων;
- Ε, και τι μ’αυτό;
- Σχολή αεροπόρων με το όνομα ενός τόσο επιπόλαιου ανθρώπου; Γιατί να μην την έλεγαν «Σχολή Δαιδάλων»;
- Πού θες να καταλήξεις;
- Θυμάσαι να ονόμασαν ποτέ οτιδήποτε προς τιμήν του Δαίδαλου, του σοφού ανθρώπου που κατάφερε να πετάξει; Θυμάσαι οποιαδήποτε αναφορά στον Δαίδαλο, πέρα από τη λέξη «δαιδαλώδης», που χρησιμοποιούσαν για να αναφερθούν σε κάτι πολύπλοκο και μπερδεμένο;
- ...;
- Μα δεν καταλαβαίνεις; Ο παλιός κόσμος εκτιμούσε περισσότερο τον επιπόλαιο Ίκαρο, παρά τον σοφό Δαίδαλο, δε βλέπεις το λάθος; Δεν πρέπει να αλλάξει αυτό στον νέο κόσμο;
- Αυτό ήταν το πρόβλημα του παλιού κόσμου; Ο Ίκαρος και ο Δαίδαλος;
- ...
- ...
- Φοβάμαι πως δεν καταλαβαινόμαστε.
- Φοβάμαι πως η δική μου θεωρία θα επιβεβαιωθεί.