Κατατονία

 της Λογοτεχνικής Πιπίτσας

Πάνω στη σκηνή έχει τεράστια επιτυχία. Συρρέουν από όλες τις γωνιές του κόσμου – γνωστές και άγνωστες - για να παρακολουθήσουν το σόου του. Σε λίγο θα ακολουθήσουν για να παρακολουθήσουν παράγοντες γαλαξιακού και εξωσυμπαντικού τύπου. Είναι ένα οπωσδήποτε ζόρικο σόου με πολλά στοιχεία όπερας,  κάτι από καστράτο και μια πρέζα αυτοσχεδιασμού. Α, η πρέζα. Δύσκολο να καταχωρηθεί σε λίστες, να συμπεριληφθεί σε κατηγορίες ή να προστεθεί σε είδη. Το σόου, όχι η πρέζα. Το χειροκρότημα, καλά, το χειροκρότημα είναι χείμαρρος, καταιγισμός, πάταγος, χλαπαταγή… Δεν μετριέται, δεν συγκρίνεται, δεν ξεπερνιέται, δεν καταργείται. Δεν σταματά. Τι να πει ένας τίμιος πλην φτωχός κριτικός μπροστά σε αυτό το μεγαλείο ερμηνείας, αυτόν τον αδιαμφισβήτητο θρίαμβο του ταλέντου; Τα σκηνικά, οι συμπρωταγωνιστές, ο φωτισμός, η μουσική, α, όλα αυτά υπολείπονται δίπλα σ’ αυτό το σόου-κολοσσό γραμμένο για έναν και παιγμένο από έναν.

Οπωσδήποτε παιγμένο από έναν.

Η μαλακία είναι ατομική υπόθεση.

Και σ’ αυτό το σόου η μαλακία είναι παντού. Σαν χιονοθύελλα. Ο ήρωας παύλα πρωταγωνιστής παύλα σόουμαν παύλα ερμηνευτής κάνει ακριβώς αυτό. Τον μαλάκα. Απλά, με τεράστια επιτυχία, καθημερινά, χωρίς προφύλαξη και απουσία κάβλας. Καταλαβαίνετε βεβαίως τη δυσκολία του εγχειρήματος.

Γιατί πώς να αναπαραστήσει κανείς την μοναξιά ανάμεσα σε ορδές δυσκοίλιων και παρατρεχάμενων, την ποίηση ανάμεσα σε έναν οχετό από σκατά, ένα μυαλό που λιώνει από την εκτόξευσή τους, την όσφρηση που παραδίνεται στην αναβάθμιση της μπόχας, την όραση που σβήνει στη θέα μαριονετών που τους τρέχουν τα σάλια την ώρα που τραβούν τις σάρκες σου, τα φίδια που σε διεκδικούν, την αγκύλωση των χεριών όταν τελικά τα έχουν σκίσει όλα, την σαπίλα που είναι κολλητική, τα ερπετά της παραδίπλα πόρτας που γλείφουν εκεί που κατουρούσαν; Και σε λίγο θα μετακομίσουν δίπλα. Μέσα. Ναι, θέλει μεγάλη τέχνη η αναπαράσταση αυτή. Ειδικά την ώρα της κορύφωσης. Κρεσέντο. Σιωπή. Τότε, τότε είναι που έρχεται η δόξα. Η δόξα του μαλάκα που βουλιάζει χωρίς να φωνάζει. Ένας μαλάκας δεν φέρνει την άνοιξη.

And the Oscar goes to …