Το Κουλούρι

Θ.Π.

Το κουλούρι είναι ένα έδεσμα από ψωμί και σουσάμι, με σχήμα τροχού, δηλαδή ένα σχήμα κύκλου που σχηματίζεται από ένα κυλινδρικό κομμάτι ψωμιού.

Τα κουλούρια είναι ένα οικονομικό και εύκολο στην κατανάλωση έδεσμα το οποίο συνήθως πωλούν υπαίθριοι πωλητές που ονομάζονται «κουλουρτζήδες» ή «κουλουράδες».

Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι κουλουριών σε σχέση με το μέγεθος αλλά και την ποιότητα του ψωμιού. Όσον αφορά το μέγεθος υπάρχουν τα συνηθισμένα, απλά κουλούρια, με μικρή διάμετρο, τα «μεγάλα» κουλούρια, τα οποία έχουν μεγαλύτερη διάμετρο και είναι παχύτερα και τα «διπλά» κουλούρια, τα οποία αποτελούνται από δυο κυλινδρικά τμήματα πλεγμένα μεταξύ τους. Όσον αφορά την ποιότητα υπάρχουν τα ξεροψημένα, τραγανά κουλούρια, αλλά και τα μαλακά.

Στην Ελλάδα αλλά και στην Τουρκία (όπου ονομάζονται simit) είναι δημοφιλές έδεσμα το οποίο συνήθως καταναλώνεται το πρωί. Λόγω του ότι τα κουλούρια έχουν μεγάλη επιφάνεια, χάνουν τη φρεσκάδα τους πιο γρήγορα από το ψωμί σε φρατζόλες και τα φρέσκα κουλούρια είναι ιδιαίτερα νόστιμα. (www.wikipedia.gr)

Κουλουρτζής ή κουλουράς ή σιμιτζής ονομάζεται ο υπαίθριος μικροπωλητής ο οποίος πουλάει κουλούρια (στα Τούρκικα «σιμίτ»). Στην Ελλάδα και στην Τουρκία, οι κουλουρτζήδες συχνάζουν σε μέρη όπου περνά πολύς κόσμος, συνήθως σε κεντρικά σημεία πόλεων, για να πουλήσουν τα κουλούρια τους. Μεταφέρουν τα κουλούρια είτε σε μεγάλα καλάθια, είτε σε τάβλες πάνω στις οποίες είναι τακτοποιημένα τα κουλούρια και τα πωλούν είτε κατευθείαν από αυτά είτε από γυάλινες, τροχήλατες προθήκες, όπως φαίνεται στην εικόνα. Το κύριο εμπόρευμά τους είναι το κουλούρι Θεσσαλονίκης, με δακτυλιοειδές σχήμα και πολύ σουσάμι. Χαρακτηριστική είναι η προτροπή των κουλουρτζήδων για να αγοράσει κανείς το προϊόν τους («Φρέσκα κουλούρια»). (www.wikipedia.gr)

           

Åίναι δύσκολο να μιλήσουμε για αυτό το ζήτημα. Πρώτα από όλα, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις μέχρι και αναζωπύρωση μίσους. Αν και αυτή η αναζωπύρωση δε χρειάζεται να γίνει, τα πράγματα είναι ήδη τεταμμένα ύστερα από τον αγώνα Π.Α.Ο.Κ. – Ολυμπιακός Πειραιώς. Η ευφυής και καθόλου προκλητική ιδέα των φίλτατων αρμοδίων του κράτους δημιούργησε μερικά προβληματάκια, αλλά και αυτά θα λυθούν, καθώς όλα συμβαίνουν στο γήπεδο, στο ναό του ναρκωτικού του λαού. Βέβαια, το θέμα μας είναι το κουλούρι και θα αναρωτιέστε τι σχέση έχουν όλα αυτά. Όλα έχουν σχέση όταν πληγώνεται ο λαός του Π.Α.Ο.Κ. Σκεφτείτε μέχρι και ο Αργύρης συγκινήθηκε και ο άνθρωπος πήγε να κάνει στην Αθήνα μια παράσταση με όνομα “Ταξιδεύοντας με τον Π.Α.Ο.Κ. στο θέατρο Κουν και εισέβαλαν κάποιοι φίλαθλοι και δυέλυσαν το θέατρο. Δεν έχουν κουλτούρα οι άνθρωποι εκεί κάτω. Δεν βλέπουν θέατρο, δε σέβονται τα θέατρα. Πού να ξέρουν για κουλούρια. πως είναι δυνατό να γνωρίζουν πως φτιάχνεται το καλό, το νόστιμο κουλούρι. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι το κουλούρι είναι ψωμί με σουσάμι. Αμ’ δε! Την τελευταία φορά που κατέβηκα στην Αθήνα πάω να πάρω κουλούρι και δεν τρωγόταν και φυσικά πετάχτηκε.

Το κείμενο ετούτο είναι αφιερωμένο σε όλες τις πικραμένες ψυχές της Βορείου Ελλάδος και στον Κώστα από τη Λευκάδα.